Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

φτηνό σπίτι

Ξύλινο φτηνό σπίτι

Ο Simon Dale, ένας πιστός του φτιάξτο μόνος σου, ξέρει! Έφτιαξε το εξοχικό του στο δάσος εξ ολοκλήρου από φυσικά και ανακυκλωμένα υλικά και ξόδεψε 3,410 ευρώ με δουλειά 4 μηνών γι’ αυτό το σπίτι, που μοιάζει πολύ με σπίτι των χόμπιτ από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
http://www.ftiaxno.grΟ Simon Dale έχτισε το σπίτι με τη βοήθεια του πεθερού του και φίλων του.
Χρειάστηκαν περίπου 1.000-1.500 ώρες εργασίας για να ολοκληρωθεί το έργο.
Το σπίτι χτίστηκε με τη μέγιστη δυνατή μέριμνα για το περιβάλλον. Σκάφτηκε στην πλαγιά ενός λόφου. Τα θεμέλια και οι τοίχοι φτιάχτηκαν από πέτρα και λάσπη από τις ανασκαφές. 
Ο σκελετός με κορμούς βελανιδιάς πάρθηκε από τα γύρω δάση. Δέματα από άχυρο χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των τοίχων, του δαπέδου και της σκεπής για μόνωση.
Ένα αλυσοπρίονο, ένα σφυρί και ένα καλέμι ήταν τα κύρια εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή.
Θεμέλια
 Σκελετός

 Στο σπίτι υπάρχει ένα φυσικό ψυγείο. Ψύχεται με τον αέρα που έρχεται από το υπέδαφος. Οι ένοικοι χρησιμοποιούν νερό από μια κοντινή πηγή. Ηλιακοί συλλέκτες παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για την ηλεκτροδότηση. Το φως της ημέρας διεισδύει μέσω του φεγγίτη στην οροφή του σπιτιού.




  


Πηγή: http://kykeon.ning.com/
Παρόμοια σπίτια


Beth & Eric's House


Tinkers Bubble


Cae Mabon



Findhorn The Gatehouse

Jon's Cathedral Cabin


Some of my other projects


Ben's Tree House
Nant-y-cwm

Coed Hills

Woodhouse Wood


Others



Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Γλιστρίδα (αντράκλα),

Γλιστρίδα (αντράκλα), ένα θεραπευτικό φυτό με ιστορία άνω των 2.000 ετών!


http://wwwaristofanis.blogspot.gr/
Η Ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι: 
μια βόλτα στην λαϊκή ένα Σάββατο κάπου εκεί στα τέλη Ιουλίου και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, είναι εκεί, πλούσιο λαχταριστό ματσάκι γλιστρίδας.
 Η γνώση του παραγωγού για το φυτό αυτό και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες με παρακινεί να το αγοράσω… οι μνήμες ξαφνικά ξυπνούν… μια ηλικιωμένη κυρία ξεχωρίζει και ετοιμάζει μια σαλάτα για το μεσημεριανό τραπέζι. 

Η κυρία αυτή είναι η γιαγιά μου… θυμάμαι να μου λέει “η συνταγή θέλει αγάπη, στοργή και γάργαρο τρεχούμενο νερό για να μπορέσει να καθαρίσει καλά το φυτό – όχι βιαστικές κινήσεις και πίεση γιατί θα.. χαθούν οι χυμοί του”.

Διατροφική αξία γλιστρίδας
100 γρ γλιστρίδας περιέχουν 400 χιλιοστογραμμάρια Ω3 φυτικού λιπαρού οξέος που συναντάται στο φυτικό βασίλειο και ονομάζεται άλφα-λινολεϊνικό ή LΝΑ – διαθέτει δηλαδή δεκαπέντε φορές περισσότερα ωμέγα-3 από ό,τι τα περισσότερα μαρούλια που κυκλοφορούν στο εμπόριο.
Μια μερίδα γλιστρίδες καλύπτουν τις ημερήσιες ανάγκες σε βιταμίνη Ε και γλουταθειόνη – ισχυρό αντιοξειδωτικό. Ως γνωστό η βιταμίνη Ε και τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα προστατεύουν πιθανώς από τον καρκίνο, τις καρδιοπάθειες και τις φλεγμονώδεις παθήσεις.
Περιέχει ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, χαλκό, βιταμίνη Α, C, B και καροτενοειδή.

Ιατρική προτροπή από την Αρχαία Ελλάδα στο σήμερα
Σύμφωνα με τη διδάκτορα Ιατρικής και πρόεδρο της Συντονιστικής Επιτροπής Διατροφής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ, κας Άρτεμης Σιμοπούλου, η μεγάλη περιεκτικότητα σε ωμέγα 3-λιπαρά οξέα, κάνει τη γλιστρίδα ιδιαίτερα ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό. Όπως επισημαίνει η κα Σιμοπούλου στα γραπτά της “οι παραδοσιακές κοινωνίες την χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύουν πολλά από τα προβλήματα υγείας που σήμερα καταπολεμούνται από τα λιπαρά οξέα ωμέγα-3 και στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι φλεγμονές, τα προβλήματα στην καρδιά, οι στομαχικές διαταραχές, ο πόνος και ο πυρετός”. Π.χ. ο Θεόφραστος (372-287 π.Χ.), ο πατέρας της βοτανικής, σύστηνε τη γλιστρίδα ως φάρμακο για την καρδιακή ανεπάρκεια, το σκορβούτο, τον πονόλαιμο, τον πόνο στα αφτιά, το οίδημα στις αρθρώσεις και την ξηροδερμία, ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε για θεραπεία πονοκεφάλων, δυσεντερίας, δάγκωμα σαυρών και φιδιών, θεραπεία ουροποιητικού και πεπτικού συστήματος, αναλγητικό καταπραϋντικό, αντιπυρετικό και αντί-υπερτασικό. Η γλιστρίδα είναι ιδανική ως τονωτικό, σταματάει τον πονοκέφαλο που προκύπτει από δίψα ή ζέστη, αλλά και την ίδια την δίψα βάζοντας 2-3 φύλλα κάτω από τη γλώσσα. Επίσης, κοπανισμένη, χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση εγκαυμάτων.

Αρνητικό της γλιστρίδας το γεγονός ότι είχε αντί-αφροδισιακή δράση. Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε και ως κατευναστικό της ερωτικής διάθεσης (και όπως έλεγε, “ένα γιατρικό για την αποφυγή της μοιχείας”).

ΓΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ

Πρόληψη με γλιστρίδα!
'Ασπίδα' απέναντι στον κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικών επεισοδίων αποτελεί η γλιστρίδα λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε Ω3 λιπαρά οξέα. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, η γλιστρίδα ανταγωνίζεται στον τομέα αυτόν τα ψάρια, ενώ οι δυνατότητες αξιοποίησής της στην κουζίνα είναι ανάλογες της φαντασίας που διαθέτει ο μάγειρας...
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν, μεταξύ άλλων, στην αποσπερίδα - αφιέρωμα στη γλιστρίδα, που πραγματοποίησε χθες το Δίκτυο Κρητικής Γαστρονομίας, στον χώρο του εστιατορίου 'Πειναλέων', ενώ στο πλαίσιο της εκδήλωσης οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν συνταγές με βάση τη γλιστρίδα που παρασκεύασε ο αρχιμάγειρας του Μ.Α.Ι.Χ. και μέλος του Δικτύου, Γιάννης Αποστολάκης.

ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Μιλώντας για τις ευεργετικές ιδιότητες της γλιστρίδας η διαιτολόγος - διατροφολόγος και μέλος του Δικτύου Γεωργία Πετράκη, τόνισε ότι η γλιστρίδα, δυστυχώς, δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί όπως θα έπρεπε με συνέπεια να μην χρησιμοποιείται συχνά.
«Η γλιστρίδα θεωρείται ζιζάνιο και όλοι την ξεπατώνουν και την πετάνε τη στιγμή που έχουν έναν θησαυρό στον κήπο τους. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι τα 100 γραμμάρια έχουν μόνο 16 θερμίδες που σημαίνει ότι έχουν πολύ χαμηλό θερμιδικό φορτίο, άρα συμφέρει να τα καταναλώσουμε από άποψη βάρους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αποτελεί την αρχόντισσα των Ω3 λιπαρών οξέων και συναγωνίζεται τα ψάρια οπότε είναι ένα καλό συμπλήρωμα μέσα στην εβδομάδα για να την προσθέσουμε στα γεύματά μας και να ενισχύσουμε την πρόσληψη Ω3», σημείωσε η κα Πετράκη και πρόσθεσε ότι τα οφέλη από αυτό θα ήταν πολλαπλά. «Καταναλώνοντας γλιστρίδα μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης αυτισμού και αναπτυξιακών παθήσεων στα παιδιά, αποτελεί ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες, ενώ βοηθάει και στην πρόληψη της αρθρίτιδας και της νόσου Αλτσχάιμερ», τόνισε η κα Πετράκη, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι είναι καλύτερο η γλιστρίδα να καταναλώνεται φρέσκια, αφού με αυτό τον τρόπο διατηρεί όλα τα οργανοληπτικά συστατικά της. 


Γαστρονομία: ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Για τους γαστρονόμους η γλιστρίδα είναι ένα υπέροχο ορεκτικό ( ανοίγει την όρεξη ) που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ποικίλους τρόπους. Έχει γεύση αλμυρόξινη όταν είναι ωμό και βρασμένο έχει την γεύση των χόρτων.
Σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση της γλιστρίδας στην κουζίνα ο αρχιμάγειρας του Μ.Α.Ι.Χ. και μέλος του Δικτύου, Γιάννης Αποστολάκης, σημείωσε ότι «οι επιλογές που έχουμε είναι πολλές ανάλογα με τη φαντασία που διαθέτουμε».
«Οι παλαιότεροι τη χρησιμοποιούσαν ως συμπληρωματικό στις σαλάτες. Από εκεί και πέρα γνωρίζοντας τη διατροφική του αξία έχουμε προχωρήσει σε πολλές παρασκευές. Σε κάθε περίπτωση η ευεργετική της επίδραση στην υγεία είναι μεγάλη όπως έχει επισημάνει και η κα Σιμοπούλου, η οποία εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Υγείας των Η.Π.Α. και είναι ένθερμος υποστηριχτής της γλιστρίδας».
Ειδικότερα, ο κ. Αποστολάκης στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσίασε κάποιες ενδεικτικές συνταγές με γλιστρίδα οι οποίες ενθουσίασαν το κοινό.
«Για τις ανάγκες της εκδήλωσης έχουμε παρασκευάσει κατ’ αρχήν δύο απλές σαλάτες με γλιστρίδα που έχουν ως βάση το σουρωτό γιαούρτι. Στη μία έχουμε προσθέσει λεμόνι και δυόσμο και στην άλλη βασιλικό και λίγο λεμόνι. Είναι παρά πολύ δροσιστικές και εύκολες να φτιαχτούν», τόνισε ο κ. Αποστολάκης και πρόσθεσε: «Παράλληλα έχουμε φτιάξει τρία ζεστά πιάτα: Το πρώτο περιέχει πλιγούρι, γλιστρίδα, λιαστή ντομάτα, θυμάρι και λίγο πορτοκάλι (το ίδιο μπορεί να φτιαχθεί και με χοχλιούς). Το δεύτερο κοτόπουλο, γλιστρίδα και λίγο θυμάρι, ενώ προσθέσαμε στο τέλος μια σάλτσα γιαουρτιού. Το τρίτο έχει μακαρονάκι και ωμή γλιστρίδα, λιαστή ντομάτα, βασιλικό και κολοκυθοανθούς».


Εκφράσεις γνωστές

- Σε πολλά μέρη της Ελλάδας αν κάποιος μιλά γρήγορα και συνέχεια, οι συνομιλητές του τον παρατηρούν με την ερωτηματική φράση: “γλιστρίδα έφαγες;“, γιατί, σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία, η κατανάλωση αντράκλας ή γλιστρίδας επιφέρει ευφράδεια και ταχύτητα λόγου.
- Παλαιά στην Κρήτη καταναλωνόταν ωμή με ξίδι και ήταν δροσιστική και δημοφιλής. Απαλλάσσει το συκώτι από υπεραιμία γι αυτό και λέγανε «γλιστρίδα και νερό συκώτι δροσερό».
- Για κάποιον που είναι αθυρόστομος και φλύαρος οι Κρητικοί λένε «Γλιστρίδα ’φαγες και γλιστρά το στόμα σου;».

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/02/2000.html 

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Οικιακός εξοπλισμός των προγόνων…


http://wwwaristofanis.blogspot.gr

ceb2ceb1cf80cebfcf81ceaccebaceb9

Τα χρόνια πέρασαν, η οικονομία άνθισε  (χάρη στα δάνεια) και ίσως λίγοι γνώρισαν ή θυμούνται τον οικιακό εξοπλισμό του (όχι και τόσο μακρυνού) παρελθόντος.  

Θα με ρωτήσετε, γιατί σας τα περιγράφω όλα αυτά. 

Δεν ξέρω, αλλά αν οι προβλέψεις κάποιων οικονομολόγων πραγματοποιηθούν, ίσως γυρίσουμε σε τέτοιου είδους εξοπλισμό, μέχρι να ξαναστηθούν ντόπιες βιομηχανίες παραγωγής οικιακού εξοπλισμού.




Πάντως καλό είναι να γνωρίζουμε πώς ζούσαν οι παλιότερες γενιές και να είμαστε και λίγο ευχαριστημένοι που έχουμε, τουλάχιστον, τις στοιχειώδεις ανέσεις.  Βέβαια ας θυμόμαστε ότι σε πολλά μέρη του κόσμου δεν έχουν ούτε αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες…

‘Εχουμε και λέμε, λοιπόν:





¨Βρυσούλα”. Εγκατάσταση παροχής  …τρεχούμενου νερού. Πλύσιμο πιάτων, χεριών, προσώπου, κλπ με τη Βρυσούλα γινόταν, που όμως χρειαζόταν συνεχώς να γεμίζει από την στάμνα  ή άλλο σκεύος.




Το “πλυντήριο” της γιαγιάς. Ξύλινη ή από λαμαρίνα. Μέσα διάφορα βοηθητικά εργαλεία.

Η κλασσική σκάφη. Το “πλυντήριο” των γιαγιάδων. Μπουγάδα με το χέρι και πράσινο ή άσπρο σαπούνι (δεν υπήρχαν άλλα απορρυπαντικά). Από τις σκληρότερες δουλειές της νοικοκυράς που δεν είχε “δούλες” (έτσι έλεγαν τις οικιακές βοηθούς) ούτε “παραδουλεύτρες”. Συχνά η σκάφη χρησίμευε και ως …μπανιέρα, μιά και τα περισσότερα σπίτια δεν διέθεταν τις σημερινές λουτρικές εγκαταστάσεις και το μπάνιο δεν ήταν και καθημερινή συνήθεια. Κάθε Σάββατο και αν…




Το ¨βαποράκι”. Σίδερο με κάρβουνα.

Πριν αποκτήσουν σύνδεση με το ηλεκτρικό δίκτυο (πολλές περιοχές συνδέθηκαν την δεκαετία του 1970) δεν είχαν άλλο τρόπο να σιδερώνουν τα ρούχα οι νοικοκυρές, από το βαποράκι. Τα ξυλοκάρβουνα χώνευαν στο εσωτερικό του σκεύους και θέρμαιναν την πλάκα.




Ο …πρόγονος του ψυγείου πάγου. Το φανάρι.

Το φανάρι (έμοιαζε με το φανάρι που χρησιμοποιούσαν στα καΐκια, και όχι μόνο).  Οι σίτες εμπόδιζαν τα έντομα να πλησιάσουν τα φαγητά και ο διερχόμενος αέρας δημιουργούσε κάπως καλλίτερες συνθήκες διατήρησης από τον στάσιμο αέρα του ντουλαπιού. Ο χρόνος διατήρησης δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις μερικές ώρες, άντε ένα 24ωρο!




Ψυγείο πάγου. Η …εξέλιξη!

Το ψυγείο πάγου ήταν η επανάσταση! Παγοποιεία υπήρχαν πολλά (λίγα υπάρχουν ακόμη, αλλά για άλλους σκοπούς) σε όλη τη χώρα. Οι διανομείς γύριζαν με ένα φορτηγάκι ή καροτσάκι που έσπρωχναν με τα χέρια και άφηναν, συνήθως, ένα τέταρτο της κολώνας (τόσο χωρούσε). Το νερό έβγαινε παγωμένο από το ντεποζιτάκι που υπήρχε στο εσωτερικό τους, αλλά η θερμοκρασία στον θάλαμο δεν πρέπει να ήταν χαμηλότερη από 10-12 βαθμούς C, στη καλλίτερη περίπτωση…




Αιγινήτικο κανάτι: Εναλλακτικός τρόπος ψύξης του νερού…

Πριν ακόμη την εμφάνιση του ψυγείου πάγου (αλλά και μετά) ήταν σε χρήση το Αιγινήτικο κανάτι για να δίνει δροσερό νερό. Η μέθοδος βασίζεται στην αρχή της φυσικής ότι όταν ένα υγρό εξατμίζεται απορροφά θερμότητα. Τα κανάτια ήταν από πορώδες υλικό (πηλό) που επέτρεπε μιά μικρή ποσότητα νερού να βγαίνει στην εξωτερική επιφάνεια του κανατιού. ‘Ετσι το κανάτι “ίδρωνε” και το τοποθετούσαν σε σημεία με ρεύμα αέρα (συνήθως στα πρεβάζια των παραθύρων). Ο αέρας προκαλούσε εξάτμιση και η εξάτμιση έριχνε τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του κανατιού και το νερό απλώς δρόσιζε κάπως ώστε να πίνεται.




Η λάμπα πετρελαίου

‘Οπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα υπήρχαν οι λάμπες πετρελαίου. Σε μερικές ταβέρνες χρησιμοποιούσαν και λάμπες “Λουξ” που λειτουργούσαν με υγραέριο και έβγαζαν ένα πολύ λαμπρό φως (σήμερα τις χρησιμοποιούν στις ψαρόβαρκες γρι-γρι για να προσελκύουν τα ψάρια). Η λάμπα είχε το φυτίλι του οποίου η μία άκρη ήταν βυθισμένη στο πετρέλαιο που βρισκόταν μέσα στο δοχείο. Σηκώνοντας το φυτίλι με τον χειρισμό μιά ροδέλλας δυνάμωνε η ένταση του φωτός, αλλά υπήρχε ο κίνδυνος να σπάσει το γυαλί από τη υψηλή θερμοκρασία. Πολλοί διαπρεπείς επιστήμονες των περασμένων γενιών διάβαζαν στο φως του πετρελαίου ή του κεριού που τότε δεν ήταν αξεσουάρ πολυτελών εστιατορίων, αλλά αναγκαίο για τον φωτισμό είδος.




Γκαζιέρες και καμινέτα

Το μαγείρεμα γινόταν με γκαζιέρες που έκαιγαν πετρέλαιο ή βενζίνη (σπανιότερα). ‘Ηταν πολύπλοκα εργαλεία που οι νοικοκυρές ήταν απόλυτα εξοικειωμένες μαζί τους. Τρομπάριζαν αέρα μέσα στο δοχείο του καυσίμου, ώστε αυτό να ανεβαίνει στον καυστήρα. Συχνά βούλωναν και υπήρχαν ειδικά βελονάκια για το ξεβούλωμά τους. Υπήρχαν και οι φουφούδες, μιά κατασκευή παρόμοια με το μαγκάλι, αλλά με σχάρα για να τοποθετείται η κατσαρόλα. Ο καφές ή τα αφεψήματα ψήνονταν στα καμινέτα που έκαιγαν μπλε οινόπνευμα. Το γκαζάκι δεν υπήρχε τότε και μόνο τα σχετικά πλούσια νοικοκυριά είχαν σύνδεση με το φωταέριο. Πολυτέλεια ήταν και οι στόφες, οι κουζίνες με ξύλα που διέθεταν και φούρνο. Τα φουρνιστά τα έστελναν στον γειτονικό φούρνο, που δούλευε σε φοβερούς ρυθμούς τις κυριακές που ο κόσμος έτρωγε κρέας ψητό, με μακαρόνια, κριθαράκι ή πατάτες.




Μαγκάλι: Η θέρμανση του φτωχού…

Μη φανταστείτε πως το μέσο σπίτι διέθετε κεντρική θέρμανση. Βέβαια και στα σημερινά που την διαθέτουν διακοσμητική είναι, αφού το πετρέλαιο έχει γίνει χρυσάφι!  Πάντως η θέρμανση με μαγκάλι ήταν φτηνή, αλλά χωρίς μεγάλη εμβέλεια. Στη μέση του δωματίου έμπαινε το μαγκάλι με τα ξυλοκάρβουνα για αρχή και τον “πυρήνα” (μιά σκόνη από τα κουκούτσια της ελιάς). Δημιουργούσε χόβολη μέσα στην οποία έψηναν καφέ και επάνω από το μαγκάλι έψηναν κανά κοψίδι ή φέτες ψωμί. Συχνά τα “αχώνευτα” ξυλοκάρβουνα καίγονταν ελλιπώς με αποτέλεσμα την έκλυση CO (μονοξειδίου του άνθρακα) που σκότωνε ολόκληρες οικογένειες! Βέβαια υπήρχαν και οι ξυλόσομπες, οι σόμπες με κάρβουνα καθώς και οι σόμπες πετρελαίου, αργότερα αυτές. Κεντρική θέρμανση διέθεταν τα πλουσιόσπιτα, αλλά καύσιμη ύλη ήταν το ξύλο ή το κάρβουνο και κάποιος (συνήθως το υπηρετικό προσωπικό) έπρεπε να κατεβαίνει, κάθε τόσο, στο υπόγειο να τροφοδοτεί τη φωτιά.

Υπήρχαν κι άλλες διαφορές στις ευκολίες, αλλά δεν έχει νόημα να μιλάμε π.χ. για ηλεκτρονικά και μέσα διασκέδασης, γιατί αυτά ήταν πολυτέλειες!

You might also like: