Φυτεύω δέντρα παντού

Φυτεύω δέντρα παντού..μελισσοκομικά

 Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας περιηγητής επισκέπτεται μια απομονωμένη ορεινή περιοχή της Γαλλίας. Ανακαλύπτει ένα τόπο παρατημένο, με τους λιγοστούς κατοίκους του να οδηγούνται από τις κακουχίες στο μίσος και την τρέλα. Εκτός από τον Ελζεάρ Μπουφιέ, έναν μεσήλικα βοσκό που γαλήνια ξεδιάλεγει σπόρους βελανιδιάς και τους φυτεύει στις άγονες πλαγιές. Ενώ ο έξω κόσμος περνάει δύο παγκόσμιους πολέμους, ο Ελζεάρ θα καλλιεργήσει, σπόρο-σπόρο, ένα ατελείωτο δάσος, μετατρέποντας την περιοχή σε έναν φυσικό παράδεισο.

Τι θα λέγατε να φυτέψουμε 10.000 δέντρα ή και περισσότερα τον επόμενο χειμώνα; Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα σε μερικά χρόνια να υπάρχουν χιλιάδες καρποφόρα δέντρα στην περιοχή μας, όλα ελεύθερα και προσιτά σε οποιονδήποτε;

Ας αρχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μπορούμε και δεν κοστίζουν, χρειάζεται μόνο να δείξουμε ενδιαφέρον… Για να δούμε πώς θα γίνει… Που θα βρούμε τα δέντρα; 

Αυτές τις ημέρες που όλοι τρώτε κεράσια, βερίκοκα, μήλα, ροδάκινα, δαμάσκηνα, αχλάδια κ.λ.π. κρατείστε τα κουκούτσια. Αμέσως έχετε στα χέρια σας εκατοντάδες εν δυνάμει δέντρα.

Πώς νομίζετε ότι φύτευαν δέντρα οι παππούδες μας; 

Σίγουρα πριν πενήντα χρόνια δεν υπήρχαν φυτώρια, μάλιστα θα ήταν πολύ αστείο αν κάποιος σ’ ένα κεφαλοχώρι άνοιγε μια τέτοια επιχείρηση.

(Άγρια κερασιά στις πλαγιές του Πάικου. Στις 15 Ιουνίου ήταν φορτωμένη περίπου με 200 κιλά κεράσια, εξαιρετικής ποιότητας και νοστιμιάς, χωρίς καμία προσβολή από έντομα, τα οποία γευτήκαμε και κρατήσαμε τα κουκούτσια).

Που θα τα φυτέψουμε και πώς;

Ο καθένας από εσάς ας ξεκινήσει γύρω από το σπίτι του, στη γειτονιά του να φυτεύει τα κουκούτσια, εκεί που πηγαίνει έναν περίπατο με τον φίλο του, σ’ ένα εγκαταλειμμένο οικόπεδο… Δεν χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας τσάπα και άλλα σκαπτικά εργαλεία, το μόνο που χρειάζεται είναι να θάψουμε στο σημείο το κουκούτσι σε βάθος όσο το μέγεθος του.

Πότε φυτεύουμε τα κουκούτσια; 

Συγκεντρώνουμε τα κουκούτσια σ’ ένα πλαστικό δοχείο(ταπερ) και τα αφήνουμε στη σκιά να ξεραθούν. Ύστερα μπορούμε να αρχίσουμε να τα θάβουμε από το Νοέμβριο έως και το Φεβρουάριο.

Πώς θα τα ποτίσουμε; 

Δεν θα χρειαστούν πότισμα, η φύση θα τα φροντίσει…

Πώς θα τα φροντίσουμε; 

Την επόμενη άνοιξη που θα περάσουμε να τα δούμε θα εκπλαγούμε ότι τα περισσότερα θα έχουν γίνει μικρά δεντράκια. Εάν το σημείο που τα έχουμε φυτέψει υπάρχει βοσκή ή ξέρουμε ότι θα περάσουν τα χορτοκοπτικά του Δήμου τότε θα χρειαστεί να βάλουμε ένα μικρό πλέγμα γύρω από τα δεντράκια για να τα προστατέψουμε.

Πώς θα έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία σ’ αυτή μας την προσπάθεια; 

Για να έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, δηλ. από κάθε κουκούτσι να βγει και δεντράκι τότε χρειάζεται το κουκούτσι να προέρχεται από καρπό άγριου δέντρου. Τα κουκούτσια από άγριο δέντρο έχουν μεγαλύτερη βλαστικότητα. Το Πάικο και όχι μόνο είναι γεμάτο άγρια δέντρα, εάν δεν γνωρίζετε εσείς τότε σίγουρα κάποιος φίλος, γνωστός σας κυνηγός ή και βοσκός γνωρίζει και θα σας πει που θα βρείτε ή μπορεί και να σας φέρει. Μη διστάσετε να ρωτήσετε, όποιος ψάχνει βρίσκει…

Ο Παναγιώτης Μανίκης, φυσικός καλλιεργητής, σε μια από τις πολλές ομιλίες που έχει κάνει ανέφερε τα εξής:

«Το δέντρο από κουκούτσι δεν χρειάζεται πότισμα γιατί η ρίζα του είναι πολύ βαθιά π.χ. ένα δεντράκι ύψους 10 εκατοστών έχει ήδη 30 ή και 40 εκατοστά ρίζα, έτσι βρίσκει την υγρασία που χρειάζεται και αντέχει στην ξηρασία. Και η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι είναι ανομοιόμορφα όσον αφορά το σχήμα, το μέγεθος, το βάρος, ότι είναι μια θαυμάσια τροφή για μια οικογένεια, μια θαυμάσια τροφή για τους καταναλωτές που ξέρουν να εκτιμήσουν τις αληθινές γεύσεις. Όχι, όμως, γι’ αυτούς που έχουν αλλοιωμένες γεύσεις. Τα δέντρα αυτά έχουν μια ισχυρή πασσαλώδη ρίζα, που πάει σε βάθος σε αναζήτηση νερού, φαγητού και θρεπτικών στοιχείων. Άρα αυτά τα δέντρα είναι προορισμένα να επιβιώσουν. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι η ρίζα τους είναι κεντρική πασσαλώδης. Ένα δέντρο, που βγαίνει από σπόρο, έχει μνήμη επιβίωσης. Άρα, λοιπόν, αυτή η κεντρική πασσαλώδης ρίζα είναι το κλειδί για την επιβίωση ενός δέντρου. Είναι μια ρίζα που πάει σε βάθος για την αναζήτηση νερού και θρεπτικών στοιχείων και μπορεί να μας δώσει αντοχή του φυτού σε ξηρασία, σε μεγάλη υγρασία, σε αρρώστιες, σε προσβολές από έντομα. Ένα δέντρο που μεγαλώνει απ’ ευθείας από το κουκούτσι, ουσιαστικά δε χρειάζεται πότισμα. Τώρα αν στη συνέχεια εμείς θέλουμε να το μπολιάσουμε γιατί μας αρέσει μια συγκεκριμένη ποικιλία, π.χ. τα τραγανά κεράσια της Έδεσσας ή τα ροδάκινα ή οι γερμάδες, πάλι μπορούμε να το μπολιάσουμε απ’ ευθείας στο χωράφι πάνω στο άγριο, που έχει βγει ή στο ημιάγριο. Και πάλι θα έχουμε τα δεύτερα καλύτερα.

Τώρα, όταν σπέρνουμε ένα κουκούτσι από βερίκοκο που φάγαμε, από δαμάσκηνο που φάγαμε, από ροδάκινο που φάγαμε, δε θα βγει ούτε άγριο δέντρο ούτε ήμερο. Αυτό που θα βγει, θα είναι κάτι ανάμεσα στο άγριο και στο ήμερο. Αλλά θα έχει ένα σχήμα που θα είναι φυσικό δέντρο».

Τον περασμένο Ιανουάριο σε διάφορα σημεία του Πολυκάστρου βάλαμε απ’ ευθείας στο χώμα κουκούτσια από βερίκοκο. Σήμερα, όπως βλέπετε, είναι ήδη δεντράκια 35 έως 40 εκατοστών.

Μεγαλώνουν χωρίς την φροντίδα μας, η κεντρική πασσαλώδης ρίζα τους αγγίζει το ένα μέτρο, άρα έχει βρει την υγρασία που χρειάζεται για να «βγάλει» το καλοκαίρι και όλα τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά του χώματος.

Πηγή: Εθελοντική Ομάδα ΠαιονίαςΠολύκαστρο, 15 Ιουλίου 2013μελισσοκομικος συλλογος πελλας