Φυτεύω δέντρα παντού

Φυτεύω δέντρα παντού..μελισσοκομικά

 Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας περιηγητής επισκέπτεται μια απομονωμένη ορεινή περιοχή της Γαλλίας. Ανακαλύπτει ένα τόπο παρατημένο, με τους λιγοστούς κατοίκους του να οδηγούνται από τις κακουχίες στο μίσος και την τρέλα. Εκτός από τον Ελζεάρ Μπουφιέ, έναν μεσήλικα βοσκό που γαλήνια ξεδιάλεγει σπόρους βελανιδιάς και τους φυτεύει στις άγονες πλαγιές. Ενώ ο έξω κόσμος περνάει δύο παγκόσμιους πολέμους, ο Ελζεάρ θα καλλιεργήσει, σπόρο-σπόρο, ένα ατελείωτο δάσος, μετατρέποντας την περιοχή σε έναν φυσικό παράδεισο.

Τι θα λέγατε να φυτέψουμε 10.000 δέντρα ή και περισσότερα τον επόμενο χειμώνα; Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα σε μερικά χρόνια να υπάρχουν χιλιάδες καρποφόρα δέντρα στην περιοχή μας, όλα ελεύθερα και προσιτά σε οποιονδήποτε;

Ας αρχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μπορούμε και δεν κοστίζουν, χρειάζεται μόνο να δείξουμε ενδιαφέρον… Για να δούμε πώς θα γίνει… Που θα βρούμε τα δέντρα; 

Αυτές τις ημέρες που όλοι τρώτε κεράσια, βερίκοκα, μήλα, ροδάκινα, δαμάσκηνα, αχλάδια κ.λ.π. κρατείστε τα κουκούτσια. Αμέσως έχετε στα χέρια σας εκατοντάδες εν δυνάμει δέντρα.

Πώς νομίζετε ότι φύτευαν δέντρα οι παππούδες μας; 

Σίγουρα πριν πενήντα χρόνια δεν υπήρχαν φυτώρια, μάλιστα θα ήταν πολύ αστείο αν κάποιος σ’ ένα κεφαλοχώρι άνοιγε μια τέτοια επιχείρηση.

(Άγρια κερασιά στις πλαγιές του Πάικου. Στις 15 Ιουνίου ήταν φορτωμένη περίπου με 200 κιλά κεράσια, εξαιρετικής ποιότητας και νοστιμιάς, χωρίς καμία προσβολή από έντομα, τα οποία γευτήκαμε και κρατήσαμε τα κουκούτσια).

Που θα τα φυτέψουμε και πώς;

Ο καθένας από εσάς ας ξεκινήσει γύρω από το σπίτι του, στη γειτονιά του να φυτεύει τα κουκούτσια, εκεί που πηγαίνει έναν περίπατο με τον φίλο του, σ’ ένα εγκαταλειμμένο οικόπεδο… Δεν χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας τσάπα και άλλα σκαπτικά εργαλεία, το μόνο που χρειάζεται είναι να θάψουμε στο σημείο το κουκούτσι σε βάθος όσο το μέγεθος του.

Πότε φυτεύουμε τα κουκούτσια; 

Συγκεντρώνουμε τα κουκούτσια σ’ ένα πλαστικό δοχείο(ταπερ) και τα αφήνουμε στη σκιά να ξεραθούν. Ύστερα μπορούμε να αρχίσουμε να τα θάβουμε από το Νοέμβριο έως και το Φεβρουάριο.

Πώς θα τα ποτίσουμε; 

Δεν θα χρειαστούν πότισμα, η φύση θα τα φροντίσει…

Πώς θα τα φροντίσουμε; 

Την επόμενη άνοιξη που θα περάσουμε να τα δούμε θα εκπλαγούμε ότι τα περισσότερα θα έχουν γίνει μικρά δεντράκια. Εάν το σημείο που τα έχουμε φυτέψει υπάρχει βοσκή ή ξέρουμε ότι θα περάσουν τα χορτοκοπτικά του Δήμου τότε θα χρειαστεί να βάλουμε ένα μικρό πλέγμα γύρω από τα δεντράκια για να τα προστατέψουμε.

Πώς θα έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία σ’ αυτή μας την προσπάθεια; 

Για να έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, δηλ. από κάθε κουκούτσι να βγει και δεντράκι τότε χρειάζεται το κουκούτσι να προέρχεται από καρπό άγριου δέντρου. Τα κουκούτσια από άγριο δέντρο έχουν μεγαλύτερη βλαστικότητα. Το Πάικο και όχι μόνο είναι γεμάτο άγρια δέντρα, εάν δεν γνωρίζετε εσείς τότε σίγουρα κάποιος φίλος, γνωστός σας κυνηγός ή και βοσκός γνωρίζει και θα σας πει που θα βρείτε ή μπορεί και να σας φέρει. Μη διστάσετε να ρωτήσετε, όποιος ψάχνει βρίσκει…

Ο Παναγιώτης Μανίκης, φυσικός καλλιεργητής, σε μια από τις πολλές ομιλίες που έχει κάνει ανέφερε τα εξής:

«Το δέντρο από κουκούτσι δεν χρειάζεται πότισμα γιατί η ρίζα του είναι πολύ βαθιά π.χ. ένα δεντράκι ύψους 10 εκατοστών έχει ήδη 30 ή και 40 εκατοστά ρίζα, έτσι βρίσκει την υγρασία που χρειάζεται και αντέχει στην ξηρασία. Και η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι είναι ανομοιόμορφα όσον αφορά το σχήμα, το μέγεθος, το βάρος, ότι είναι μια θαυμάσια τροφή για μια οικογένεια, μια θαυμάσια τροφή για τους καταναλωτές που ξέρουν να εκτιμήσουν τις αληθινές γεύσεις. Όχι, όμως, γι’ αυτούς που έχουν αλλοιωμένες γεύσεις. Τα δέντρα αυτά έχουν μια ισχυρή πασσαλώδη ρίζα, που πάει σε βάθος σε αναζήτηση νερού, φαγητού και θρεπτικών στοιχείων. Άρα αυτά τα δέντρα είναι προορισμένα να επιβιώσουν. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι η ρίζα τους είναι κεντρική πασσαλώδης. Ένα δέντρο, που βγαίνει από σπόρο, έχει μνήμη επιβίωσης. Άρα, λοιπόν, αυτή η κεντρική πασσαλώδης ρίζα είναι το κλειδί για την επιβίωση ενός δέντρου. Είναι μια ρίζα που πάει σε βάθος για την αναζήτηση νερού και θρεπτικών στοιχείων και μπορεί να μας δώσει αντοχή του φυτού σε ξηρασία, σε μεγάλη υγρασία, σε αρρώστιες, σε προσβολές από έντομα. Ένα δέντρο που μεγαλώνει απ’ ευθείας από το κουκούτσι, ουσιαστικά δε χρειάζεται πότισμα. Τώρα αν στη συνέχεια εμείς θέλουμε να το μπολιάσουμε γιατί μας αρέσει μια συγκεκριμένη ποικιλία, π.χ. τα τραγανά κεράσια της Έδεσσας ή τα ροδάκινα ή οι γερμάδες, πάλι μπορούμε να το μπολιάσουμε απ’ ευθείας στο χωράφι πάνω στο άγριο, που έχει βγει ή στο ημιάγριο. Και πάλι θα έχουμε τα δεύτερα καλύτερα.

Τώρα, όταν σπέρνουμε ένα κουκούτσι από βερίκοκο που φάγαμε, από δαμάσκηνο που φάγαμε, από ροδάκινο που φάγαμε, δε θα βγει ούτε άγριο δέντρο ούτε ήμερο. Αυτό που θα βγει, θα είναι κάτι ανάμεσα στο άγριο και στο ήμερο. Αλλά θα έχει ένα σχήμα που θα είναι φυσικό δέντρο».

Τον περασμένο Ιανουάριο σε διάφορα σημεία του Πολυκάστρου βάλαμε απ’ ευθείας στο χώμα κουκούτσια από βερίκοκο. Σήμερα, όπως βλέπετε, είναι ήδη δεντράκια 35 έως 40 εκατοστών.

Μεγαλώνουν χωρίς την φροντίδα μας, η κεντρική πασσαλώδης ρίζα τους αγγίζει το ένα μέτρο, άρα έχει βρει την υγρασία που χρειάζεται για να «βγάλει» το καλοκαίρι και όλα τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά του χώματος.

Πηγή: Εθελοντική Ομάδα ΠαιονίαςΠολύκαστρο, 15 Ιουλίου 2013μελισσοκομικος συλλογος πελλας

οργασμός

Νταίηβιντ Κούπερ: ΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΣΜΙΚΗ ΣΕΞΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ο οργασμός είναι η «κατάργηση» του μυαλού στο υψηλότερο, ιερό σημείο της σεξουαλικής εμπειρίας. Στον οργασμό δεν υπάρχει πόθος, ένστικτο, πάθος, αγάπη, καθώς κατά την διάρκειά του δεν υπάρχουν 2 άτομα, μήτε καν 1. Δεν υπάρχει εμπειρία του οργασμού, διότι η στιγμή αυτή είναι η εκκένωση όλης της εμπειρίας.

Υπάρχει μία ολόκληρη μυθολογία σχετικά με τον «σύγχρονο οργασμό» ως το τελικά επιθυμητό σημείο. Αυτό είναι βέβαια κάτι που συμβαίνει κάποιες φορές ή που πολλοί υποκρίνονται από μία λανθασμένη αίσθηση γενναιοδωρίας προς τον ερωτικό σύντροφο. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι κάποιος «δίνει τον εαυτό του» (πραγματικότητα), προϋποθέτοντας ότι και ο άλλος θα κάνει το ίδιο. Πιο βασικό από αυτό είναι η ανάγκη να δει ο άλλος το στάδιο της απώλειας του εαυτού και αυτό εκφράζει μία πιο συνολική και αμοιβαία επιβεβαίωση από τον περιβόητο «σύγχρονο οργασμό». Η εμπειρία της απώλειας του εαυτού είναι η αναγνώριση της μη ύπαρξης του εαυτού και είναι το κλειδί της από-μυστικοποίησης και του περιορισμού των απογειωμένων δομών του εαυτού που συνδέει την προσωπική με την μακροπολιτική συνείδηση…

…Πριν και μετά την στιγμή του «no mind», υπάρχει σίγουρα η πιο έντονη εμπειρία, ο πιο έντονος πόθος, αλλά αυτό είναι εμπειρία στην περιφέρεια του οργασμού, όχι μέσα σε αυτόν.

Όπως και το άλλο τίποτα που ο κόσμος αποκαλεί «εαυτό», ο οργασμός υπάρχει στην Ιστορία και έχει έναν τόπο, αλλά στερείται ουσίας, καθώς καθορίζεται μόνο από τις διευθύνσεις ορισμένων ενεργειών και εμπειριών. Ο οργασμός είναι η καταλληλότερη αντικειμενοποίηση του εαυτού ως ένα ειδικό τίποτα. Έτσι δεν είναι δυνατόν, ακόμα και με τα καλύτερα διαγράμματα και σχήματα, να μιλήσει κανείς «περίπου» για τον οργασμό με ψυχαναλυτικές θεωρήσεις του «εαυτού» ως ένα είδος θήκης μέσα στην οποία τοποθετούνται ή μέσα από την οποία παίρνονται αντικείμενα, ή με την βιολογική θεώρηση, στην οποία η ανθρώπινη οντότητα περιορίζεται σε έναν ουσιαστικά οργανισμό, στον οποίο οι «ενστικτώδεις τάσεις» πρέπει να αφεθούν ελεύθερες σ’ έναν οργασμό. Όλα αυτά συνδέονται με την κοινωνική μάζα.

Στην πραγματικότητα, πρέπει να χρησιμοποιούμε την γλώσσα με έναν τέτοιον τρόπο ώστε να υπονομεύεται η γλώσσα της κανονικής συνείδησης που είναι ανοργασμική. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την γλώσσα όχι τόσο για να πληροφορίες, αλλά με έναν τρόπο που στον διάλογο οι λέξεις να υπάρχουν για να σχηματίζουν εξαίρετες σιωπές. Αυτή είναι η οργασμική γλώσσα και κατά τον ίδιο τρόπο οι οργασμικές πράξεις καταστρέφουν τον χρόνο του συστήματος, τον «κανονικό» χρόνο, ώστε να μην καταστραφούν από αυτόν.

Στην καπιταλιστική κοινωνία, η κανονικότητα ορίζεται από εκείνους που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και ορίζεται αποκλειστικά για το δικό τους ταξικό συμφέρον. Οι ορισμοί τους είναι παραδεκτοί μόνο από όσους είναι ζαλισμένοι και συγχυσμένοι από την συστηματική και, περισσότερο ή λιγότερο, πανούργα παραπληροφόρηση και από λαθεμένες κατευθύνσεις που δίνει ο ελεγχόμενος από τους καπιταλιστές Τύπος, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, αλλά και το εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα, παρ’ όλο που δεν περιέχεται στα ενδιαφέροντά τους. Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν θα επαναστατήσουν ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο και στις ανάλογες σχέσεις παραγωγής, όντας πια εθισμένοι στο να δέχονται την κατασταλτική άποψη της κανονικότητας που συμβαδίζει με αυτό το σύστημα.

Μαζί με αυτή την κατασταλτική κανονικότητα έχουμε την κατασταλτική χρήση του χρόνου. Ο καπιταλιστικός χρόνος, ολοκληρωτικά προσαρμοσμένος από το παραγωγικό σύστημα στην παραγωγή κέρδους, βασισμένος στην δυνατότητα παραγωγής κέρδους από την εργασία των ανθρώπων, φυλακίζει την σεξουαλική ζωή και καταστρέφει όλες τις συνθήκες που απαιτούνται για την οργασμική δυνατότητα. Η κύρια συνθήκη για την επίτευξη του οργασμού είναι η καταστροφή του χρόνου με την έννοια του ρολογιού, για να ανακαλύψουμε ξανά τα εσωτερικά «ρολόγια» των σωμάτων μας.

Ο άνθρωπος που γυρνάει σπίτι την ίδια ώρα κάθε μέρα μετά από 8 ώρες δουλειάς – ρουτίνας και περνάει το βράδυ του με έναν επίσης ρουτινιάρικο τρόπο (κουζίνα, τηλεόραση) μαζί με την οικογένειά του και κοιμάται με την γυναίκα του, στην καλύτερη περίπτωση βράζει από νεύρα για την καταπιεστική καθημερινή ρουτίνα που σκοπεύει στην καταστροφή της προσωπικότητας και της αυτονομίας του. Στην χειρότερη περίπτωση δέχεται παθητικά την καταπίεσή του...

Όλα αυτά υπηρετούν την λεγόμενη «αποδοτική σεξουαλικότητα» («procreative sexuality»), δηλαδή παραγωγή ανθρώπινου δυναμικού με την λιγότερη δυνατή ερωτική ευχαρίστηση. Παραγωγή ανδρικού δυναμικού για την αγορά εργασίας και γυναικείου για την διατήρηση του θεσμού της οικογένειας ως κύριο μεσολαβητή ανάμεσα στην κατασταλτική βία και στο άτομο που μέσα από την οικογένεια καλείται να υποταχθεί υπάκουα, να θάψει την αυτονομία του και να εγκαταλείψει κάθε όνειρο και ελπίδα. Οι καταπιεστές, αυτά τα μη παραγωγικά παράσιτα, κρύβονται πίσω από άλλα εξίσου μεσολαβητικά συστήματα καταστολής, όπως λ.χ τα νηπιαγωγεία, τα σχολεία, τους τυποποιημένους χώρους εργασίας με τους αποξενωμένους εργαζόμενους, τα τεχνολογικοποιημένα πανεπιστήμια, καθώς επίσης και πίσω από πιο εμφανείς πράκτορες της καταστολής, όπως λ.χ. γραφειοκράτες, αστυνομία, ψυχίατρους, ψυχολόγους, «ειδικούς» των ανθρωπίνων σχέσεων, σεξολόγους, εκπαιδευτικούς κ.ά. που αν και οι ίδιοι είναι θύματα της καταστολής, αποτελούν ωστόσο οργανικά και λειτουργικά μέλη της.

Η «αποδοτική σεξουαλικότητα» είναι μία πειθήνια σεξουαλικότητα που αξιωματικά έρχεται σε πλήρη ρήξη με την «οργασμική σεξουαλικότητα» («orgasmic sexuality»). Η πρώτη συνήθως εννοεί ένα ανδρικό μόριο που αυνανίζεται μέσα σε έναν γυναικείο κόλπο, του οποίου η κλειτορίδα πρακτικά μένει ανέγγιχτη. Γι’ αυτή την στερημένη μορφή σεξουαλικότητας, η κατάλληλη θέση έχει προ πολλού βρεθεί με τον άνδρα να ξαπλώνει επάνω στην γυναίκα. Ο άνδρας μπορεί έτσι να πετύχει εύκολα τον αυνανισμό του, ενώ η γυναίκα δεν μπορεί να κουνηθεί. Αντίθετα, η «οργασμική σεξουαλικότητα» δέχεται ότι υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε με δύο σώματα που έχουν μία κάποια σχέση. Η «οργασμική σεξουαλικότητα» είναι μία επαναστατική σεξουαλικότητα. Την στιγμή της έκστασης, το να απομακρύνεται κανείς από το μυαλό του και από το σύστημα του κατασταλτικού χρόνου, είναι μία επαναστατική στιγμή. Μία στιγμή που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και είναι ένα κύριο σημείο τόσο της φύσης της αυτονομίας και της ελευθερίας στις ανθρώπινες σχέσεις, όσο και αυτής της ίδιας της επαναστατικής αλληλεγγύης. Δεν μου αρέσει η ηθική και οικονομική αλληλεξάρτηση της υποτιθέμενης «εμπιστοσύνης», η οποία στις λατινικές τουλάχιστον γλώσσες μεταφράζεται ως κάτι παραπλήσιο της πιστότητας ή της θρησκευτικής πίστης.

Η καταπίεση όσον αφορά τις υλικές ανάγκες, την τροφή, την ζεστασιά και την στέγη, δεν είναι αρκετή για να προκαλέσει την ολοκληρωτική επανάσταση. Πρέπει βέβαια να επαναστατήσουμε ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά πρώτα πρέπει να ρωτήσουμε «επανάσταση για τι ;». Και αυτό θα γίνει μόνο αφού προηγουμένως διαλύσουμε κάθε ταμπού, όλοι μαζί και με συμμετοχή όλου του κόσμου. Οι καινούργιοι απελευθερωμένοι τρόποι να απολαμβάνουμε τις σχέσεις μας, δεν δημιουργούν ωστόσο αυτόματα και μία αλλαγή στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, συνεπώς ο κατασταλτικός καπιταλιστικός χρόνος πρέπει επίσης να διαλυθεί, να καταστραφεί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην «Κομμούνα του Παρισιού», το 1871, οι κομμουνάροι ενστικτωδώς πυροβολούσαν τα ρολόγια, που στα μάτια τους αντιπροσώπευαν τον καπιταλιστικό χρόνο…

…Με το να παράγουμε για τον εαυτό μας και όχι για να δημιουργήσουμε υπεραξία, δημιουργούμε χρόνο για τον εαυτό μας, χρόνο που μας χρειάζεται για να γνωριστούμε, να ζήσουμε, να παίξουμε και να δημιουργήσουμε σχέσεις, χωρίς την καταστολή της ώρας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πολύ περισσότερα αγαθά παράγονται για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν στην «παραίσθηση της ευτυχία», παρά για να υπηρετήσουν τις ελεύθερες και ειλικρινείς σχέσεις. Και όπως ακριβώς υπάρχει αυτός ο παραλογισμός των άχρηστων καταναλωτικών προϊόντων, έτσι υπάρχει και ο παραλογισμός των εκατομμυρίων εργαζομένων στα μεγάλα εμπορικά υπερκαταστήματα, στην διαφήμιση, στις τράπεζες και σε πολλούς άλλους ατελείωτους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους, που δεν παράγουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ εκτός από κέρδη για τους εργοδότες και επίσης τρόπους διαιώνισης της κερδοφορίας αυτής.http://freepsyche.blogspot.gr/2008/09/blog-post_01.html

ξύδι

Το ξύδι και οι χρήσεις του

Στοίχημα ότι χρησιμοποιείτε το μπουκάλι ξύδι που έχετε στο σπίτι σας αποκλειστικά για να ραντίσετε τη σαλάτα σας. Το υγρό αυτό ανακαλύφθηκε κατά λάθος, όταν προϊόντα όπως το κρασί, η μπύρα και ο μηλίτης άρχισαν με τον καιρό να αποκτούν μια ξινή γεύση. Γνωρίζατε όμως ότι το ξύδι, ιδιαίτερα το λευκό και εκείνο που προέρχεται από το μηλίτη έχει πάρα πολλές χρήσεις;

 Ιδού 20 ασυνήθιστες και οικολογικές χρήσεις του ξυδιού που ίσως να μην έχετε σκεφτεί:

1. Κοντίσιονερ για τα μαλλιά
Αν θέλετε μεταξένια και λαμπερά μαλλιά το ξύδι κάνει θαύματα! Διαλύστε ένα κουτάλι της σούπας ξύδι από μηλίτη σε ένα ποτήρι νερό μαζί με λίγες σταγόνες αιθέριου ελαίου. Απλώστε στα μαλλιά σας και ξεπλύνετε καλά. Τα μαλλιά θα αποκτήσουν αστραφτερό χρώμα και οι κόμποι θα διαλυθούν. Για λίγο χρόνο το κεφάλι σας θα μυρίζει αλλά σύντομα η μυρωδιά θα εξαφανιστεί.

2. Σκοτώνει τα αγριόχορτα και τα ζιζάνια
Τα ζιζάνια μπορεί να χαλάσουν την εικόνα ενός διαφορετικά αψεγάδιαστου γκαζόν, μποστανιού ή λουλουδόκηπου. Ξεχάστε τα χημικά και χρησιμοποιείστε δυνατό ξύδι υψηλής περιεκτικότητας οξικού οξέος!

3. Αφαιρέστε σημάδια από ιδρώτα στη μασχάλη
Τα σημάδια από ιδρώτα στη μασχάλη μπορούν να καταστρέψουν την αγαπημένη σας μπλούζα. Τα αποσμητικά κάνουν χειρότερα τα πράγματα στην αντίδρασή τους με τα άλατα του ιδρώτα. Ψεκάστε το λεκέ με δυνατό λευκό ξύδι πριν την πλύση και ο λεκές θα εξαφανιστεί.

4. Μαλακώνει τα υφάσματα
Μισό ποτήρι λευκού ξυδιού στον κύκλο πλύσης όχι μόνο προστατεύει τα λινά και προστατεύει τα χρώματα, αλλά απομακρύνει και τα απομεινάρια απορρρυπαντικού. Προτείνεται ακόμα ως αντικατάστατο του μαλακτικού – απλά προσθέστε λίγο ξύδι κατά τον κύκλο του ξεπλύματος.

5. Γιατρεύει τον πονόλαιμο
Πιείτε ή κάντε γαργάρες με λίγο ξύδι από μηλίτη διαλυμένο σε ζεστό νερό. Προσθέστε λίγο μέλι στο μείγμα για να το κάνετε πιο ανεκτό.

6. Εξοντώστε τα μυρμήγκια
Κυκλοφορούν μικρά οικιακά μυρμήγκια στην κουζίνα σας; Ψεκάστε τα με ένα μείγμα 50-50 νερό-ξύδι και θα απομακρυνθούν. Το ξύδι “σβήνει” επίσης της οσμές των τροφών που τα οδηγούν στην κουζίνα.

7. Ανακουφίστε τους πονεμένους μύες
Το ξύδι από μηλίτη απορροφά το γαλακτικό οξύ μου συγκεντρώνεται στους μύες μετά την άσκηση και προκαλεί πόνο. Ανακατέψτε λίγες κουταλιές ξύδι σε ένα ποτήρι νερό, μουλιάστε ένα πανί και ακουμπήστε το στις πονεμένες περιοχές για 20 λεπτά.

8. Φρεσκάρετε την ατμόσφαιρα στο σπίτι σας
Μυρίζει τσιγαρίλα, καμμένο φαγητό ή το κατοικίδιό σας: το ζήτημα είναι οι δυσάρεστες μυρωδιές είναι ενοχλητικές. Τα χημικά αποσμητικά απλά καλύπτουν τις δυσάρεστες οσμές και κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Το οξικό οξύ του ξυδιού απορροφά τις μυρωδιές, ενώ μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να καθαρίσετε βρώμικες επιφάνειες.

 9.Αφαιρέστε αυτοκόλλητα
Ζεστάνετε λίγο λευκό ξύδι και βουτήξτε ένα πανί. Τα αυτοκόλλητα στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου ή στην πόρτα της ντουλάπας αποτελούν παρελθόν.

10. Σταματάει το λόξυγγα
Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν φάρμακα για το λόξυγγα. Την επόμενη όμως φορά που θα σας πιάσει λόξυγγας δοκιμάστε ένα σφηνάκι ξύδι.

11. Καθαρίστε τις βούρτσες βαφής
Ξεχάσατε να πλύνετε τις βούρτσες σας και έχουν κοκκαλώσει. Μην τις πετάξετε! Γεμίστε ένα τηγάνι με λευκό ξύδι και φέρτε το σε σημείο βρασμού. Βουτήξτε τις βούρτσες στο ζέον ξύδι μέχρι η μπογιά να διαλυθεί.

12. Διαλύει τη σκουριά
Το οξικό οξύ στο ξύδι αντιδρά με το οξείδιο του σιδήρου και απομακρύνει τη σκουριά από μικρά μεταλλικά υλικά: βίδες, παξιμάδια κλπ. Βάλτε τα σε ένα σκεύος γεμάτο με ξύδι και ξεπλύνετε καλά.

13. Αντιμετωπίστε τις μυρωδιές από τροφές
Τα τάπερ σας μπορεί να μυρίζουν έντονα από κάποια φαγητά. Καθαρίστε τα με ένα πανί μουλιασμένο στο ξύδι και οι οσμές θα εξαφανιστούν.

14. Απομακρύνετε τα μεταλλικά άλατα
Τα άλατα από το νερό δημιουργούν μια κρούστα στην καφετιέρα, το βραστήρα και το μπάνιο σας. Δημιουργήστε ένα μείγμα με ζεστό νερό και ξύδι και η καφετιέρα σας θα ξεβουλώσει. Καθαρίστε το μπάνιο σας με ξύδι και τα άλατα θα διαλυθούν.

15. Διορθώστε τα “λάθη” στην κουζίνα
Έπεσε πολύ κόκκινο πιπέρι στο φαγητό; Προσθέστε λευκό ξύδι ή ξύδι από μηλίτη για να εξουδετερώσετε το “κάψιμο”.

16. Επιμηκύνετε τη ζωή των κομμένων λουλουδιών
Τα μπουκέτα των λουλουδιών μαραίνονται γρήγορα. Προσθέστε δύο κουταλιές της σούπας ξύδι στο βάζο και τα λουλούδια θα διατηρηθούν λίγο περισσότερο.

17. Καθαρίστε γυαλί, πλαστικό, χρώμια και πατώματα
Το μαγικό μείγμα 50-50 νερό-ξύδι θα καθαρίσει τις επίμονες βρωμιές στα ράφια, το ψυγείο, τα ποτήρια και τις πορσελάνες σας. Δημιουργήστε μια αλοιφή με την πρόσθεση μαγειρικής σόδας ή αναμείξτε 1/3 λευκό ξύδι, ⅓ καθαρό αλκοόλ, ⅓ νερό και τρεις σταγόνες υγρού πιάτων για ένα φτηνό και οικολογικό καθαριστικό πατωμάτων. Δε συστήνεται σε επιφάνειες από μάρμαρο ή γρανίτη.

18. Αντιμετωπίστε τις μυκητιάσεις
Μηρμυγκιές, μυκητιάσεις στα δάχτυλα του ποδιού, πιτυρίδα αντιμετωπίζονται με λευκό ξύδι ή ξύδι από μηλίτη. Βάλτε τα πόδια σε ένα μείγμα με ένα μέρος ξύδι σε πέντε μέρη νερό και θα καθαρίσετε.

19. Μαλακώνει και σκοτώνει τα βακτήρια στο κρέας
Θέλετε να μαλακώσετε το κρέας σας; Μαρινάρετε σε ξύδι από μηλίτη και σκοτώστε βακτήρια όπως το E. Coli.

20. Ξεβουλώνει τα λούκια και καθαρίζει τον σκουπιδοφάγο
Ξεβουλώστε το νεροχύτη σας χωρίς να καταφύγετε στο γνωστό καυστικό και επικίνδυνο χημικό. Ρίξτε μαγειρική σόδα και προσθέστε λευκό ξύδι. Αφήστε το να δράσει για 30 λεπτά και ξεπλύντε με βραστό νερό. Με το ίδιο κόλπο μπορείτε να καθαρίστε τον σκουπιδοφάγο σας. Ειδικότερα αν παγώσετε το ξύδι σε παγάκια θα ακονίσετε ταυτόχρονα και τις λεπίδες του.
http://www.ftiaxno.gr/
Πηγή: www.econews.gr

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Αρχηγός Σηάτλ: ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

«Ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι, γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στην νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι σύντροφός του, αλλά εχθρός του. Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δε θ’ αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο ερημιά…

Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και τα ποτάμια, μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός επάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις από την ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας. Μεταφέρουν τις πιρόγες μας και θρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε την γη μας, μη ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέλφια όλων μας…

Δεν καταλαβαίνω... οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί από τους δικούς σας. Η όψη των πόλεων σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο θόρυβος ταράζει τα αυτιά μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω… Την αδικαιολόγητη απαίτηση να αγοράσετε τη γη μας, θα την σκεφθούμε όμως προσεκτικά...

Αν δεχτούμε, θα βάλω έναν όρο… Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σαν να είναι αδέλφια του. Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του χιλιάδες νεκρούς βίσωνες, πυροβολώντας τους μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογο που καπνίζει, ενώ εμείς δεν σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε…

Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα; Εάν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στην γη. Κι ακόμα ξέρουμε πως εμείς δεν δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής, αλλά αποτελούμε μόνο μια απλή κλωστή του. Εάν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό, οι συνέπειες θα έρθουν και σε εμάς τους ίδιους... Πρέπει να το πάρουμε απόφαση: η νύχτα και η ημέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί, την ίδια στιγμή...

Θα την σκεφθούμε ωστόσο την πρόταση σας. Δεν έχει σημασία πού θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας. Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους. Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν. Μετά τις ήττες περνούν τις ημέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό. Μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένα παιδί των μεγάλων φυλών δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό, που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός σας σήμερα. Τι να πενθήσω; Τι να πενθήσω απ’ τον αφανισμό του λαού μου; Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας.

Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά κι αυτός θα’ ρθει. Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του. Μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα. Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού…

Ο Θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και τους ερυθρόδερμους για τον δικό του προφανώς λόγο. Όμως αυτός ο λόγος είναι ένα αίνιγμα για μας. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, όταν όλοι οι βίσωνες εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται, οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μολύνονται από τους ανθρώπους και η όψη των λόφων που είναι γεμάτη από λουλούδια γεμίζει από τα καλώδια του τηλεγράφου.

Πού είναι η λόχμη; Εξαφανισμένη.
Πού είναι ο αετός; Εξαφανισμένος.
Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.

Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γη κι ο λευκός θα φέρνει στην μνήμη του τον λαό μου μόνο σαν έναν αρχαίο θρύλο, οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο επάνω από τον κάμπο, θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν, όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς. Ο λευκός δε θα ’ναι ποτέ μόνος σ’ αυτόν τον τόπο. Ας μεταχειριστεί λοιπόν τον λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια, γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.

Μίλησα για θάνατο. Δεν υπάρχει όμως θάνατος, παρά μόνο αλλαγή κόσμων».
(Αποσπάσματα από την συγκλονιστική απάντηση του Σηάτλ, αρχηγού των Ινδιάνων Ντουάμις, στον πρόεδρο των Η.Π.Α. το έτος 1854)http://freepsyche.blogspot.gr/2008/03/blog-post_8763.html

Τσάι

Τσάι του βουνού..ενα περιζήτητο βότανο

Τα τελευταία χρόνια σε όλες τις διεθνείς αγορές η ζήτηση για προϊόντα φυσικής προέλευσης είναι αυξανόμενη

Ενα περιζήτητο βότανο, που φημίζεται για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, ανοίγει... δρόμους για συμπληρωματική πηγή εισοδήματος.
Το τσάι του βουνού μπορεί να είναι ευρέως γνωστό σε όλους μας ως εξαιρετικό ρόφημα με ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες, ωστόσο η καλλιέργειά του εμφανίζει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης, με κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητες αποδόσεις. Αλλωστε, τα τελευταία χρόνια σε όλες τις διεθνείς αγορές η ζήτηση για προϊόντα φυσικής προέλευσης είναι αυξανόμενη.
Το τσάι βουνού ή σιδερίτης είναι ίσως ένα από τα πιο διαδεδομένα σε κατανάλωση αφεψήματα σε όλη την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και πιο γνωστό και στην Ευρώπη, όπου το αναζητούν για τις θαυμαστές ιδιότητές του.
Το πλεονέκτημα της καλλιέργειας τσαγιού είναι ότι δεν απαιτούνται γόνιμα εδάφη. Η καλλιέργεια μπορεί να γίνεται σε χωράφια που έχουν καταστραφεί από μακροχρόνια χρήση ή σε βραχώδη λιβάδια. Οπότε δεν πρόκειται για καλλιέργεια που γίνεται σε βάρος άλλων παραδοσιακών για την περιοχή καλλιεργειών.
Το γένος Sideritis (προέρχεται από την ελληνική λέξη «σίδηρος», εξαιτίας της περιεκτικότητας του τσαγιού σε αυτό το στοιχείο) περιλαμβάνει περί τα 150 είδη και υποείδη, τα οποία ευδοκιμούν κυρίως στο βόρειο ημισφαίριο. Περίπου δέκα φύονται στην Ελλάδα.
Χρησιμοποιείται με τη μορφή αφεψήματος, που παράγεται με την προσθήκη μικρής ποσότητας ξηρής δρόγης σε νερό που βράζει. Το ρόφημα πλούσιο σε σίδηρο, τονωτικό, αποχρεμπτικό, με αντιθρομβωτική, αντιυπερτασική και αντιοξειδωτική δράση, καταναλώνεται κυρίως τη χειμερινή περίοδο για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος. Επίσης, θεωρείται σημαντικό μελισσοτροφικό φυτό.
Τα τελευταία χρόνια σε όλες τις διεθνείς αγορές η ζήτηση για προϊόντα φυσικής προέλευσης είναι αυξανόμενη.
Τα αρωματικά φαρμακευτικά φυτά, όπως είναι το τσάι του βουνού, αλλά και τα πολύ υψηλότερης οικονομικής αξίας δευτερογενή προϊόντα τους -αιθέρια έλαια/εκχυλίσματα- έχουν ιδιαίτερα σημαντική θέση σε αυτήν την κατηγορία φυτικών προϊόντων, λόγω των πολλών και διαφορετικών χρήσεων και εφαρμογών τους σε τομείς όπως τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών και τη φαρμακοβιομηχανία
Για τη σωστή ανάπτυξη του κλάδου αυτού, οι δράσεις θα πρέπει να βασίζονται και στη λειτουργία αντίστοιχων μεταποιητικών μονάδων (επεξεργασίας, τυποποίησης, μεταποίησης - παραγωγής αιθερίων ελαίων - εκχυλισμάτων και άλλων υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντων).
Συμβουλές
Ομάδα γεωπόνων που ασχολούνται με την εγκατάσταση καλλιεργειών αρωματικών φυτών παραθέτουν συμβουλές για όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τον συγκεκριμένο κλάδο:

• Δημιουργία μικρών ευέλικτων ομάδων, που θα θελήσουν να δοκιμάσουν την καλλιέργεια τσαγιού. Η καταγραφή των αυτοφυών φυτών στην ευρύτερη περιοχή μπορεί να αποτελέσει οδηγό, καθώς θα είναι πιο εύκολος ο εγκλιματισμός στις εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής.
• Εδαφολογικές αναλύσεις για τη γνώση της ποιότητας των εδαφών.
• Δοκιμαστικές καλλιέργειες σε μικρή έκταση σε διάφορες περιοχές με συμμετοχή και καθοδήγηση γεωπόνων.
• Καταγραφή ημερολογιακά του χρόνου απασχόλησης και προσδιορισμός του κόστους παραγωγής και του καθαρού εισοδήματος που μπορεί να προκύψει για τους παραγωγούς.
• Καταγραφή της απόδοσης σε χλωρό και ξηρό βάρος και ποσοτικές και ποιοτικές αναλύσεις των αιθέριων ελαίων.
• Ερευνα αγοράς σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Τα 800 ευρώ ανά στρέμμα αγγίζουν τα έσοδα Διπλάσια έσοδα όταν η καλλιέργεια είναι βιολογική
Με τη στρεμματική απόδοση στο τσάι του βουνού να είναι διπλάσια όταν η καλλιέργεια είναι βιολογική, τα έσοδα ανά στρέμμα σε ετήσια βάση μπορούν να φθάσουν τα 800 ευρώ. Καλλιέργεια περιορισμένων απαιτήσεων, ιδανική για φτωχά εδάφη, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει αυξανόμενη ζήτηση. Αυτή η ανάγκη οδήγησε στη συστηματική καλλιέργεια του φυτού, καθώς τα αυτοφυή φυτά δεν ήταν δυνατό να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς.
Η καλλιέργειά του στο ίδιο χωράφι έχει διάρκεια ζωής από 5 έως 8 χρόνια. Οι αποδόσεις και η διάρκεια ζωής της καλλιέργειας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις καλλιεργητικές φροντίδες. Σε χρονιά πλήρους παραγωγής οι αποδόσεις σε ξηρό προϊόν αγγίζουν τα 100-150 κιλά ανά στρέμμα. Οι περισσότεροι παραγωγοί το πωλούν σε μπάλες των 20-25 κιλών και, ανάλογα με τις διαπραγματεύσεις που κάνουν, πετυχαίνουν καθαρό πρόσοδο της τάξης των 500-700 ευρώ.
Το φυτό ευδοκιμεί σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες, προτιμά τα πετρώδη ασβεστολιθικά εδάφη αλλά αναπτύσσεται σε ποικιλία εδαφών. Εχει ελάχιστες απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία, και αντοχή στην έλλειψη νερού. Το φυτό είναι ανθεκτικό σε εχθρούς και ασθένειες όταν καλλιεργείται σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων.
Παρουσιάζει ιδιαίτερη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Αναπτύσσεται σε ποικιλία εδαφών, ωστόσο προτιμά τα βραχώδη και ασβεστολιθικά. Επιδιώκοντας συνθήκες ανάλογες με τις φυσικές συνθήκες ανάπτυξης του φυτού αυξάνονται οι πιθανότητες παραγωγής ποιοτικού προϊόντος.
Ο πολλαπλασιασμός της καλλιέργειας πραγματοποιείται είτε με σπόρο είτε με παραφυάδες. Ο σπόρος συγκεντρώνεται από το τσάι που φύεται στο βουνό. Μάλιστα για κάθε στρέμμα απαιτούνται περίπου 15 γρ. σπόρου. Αυτή η ποσότητα σπέρνεται σε σπορείο από τον Αύγουστο μέχρι αρχές Οκτωβρίου και τα σπορόφυτα που προκύπτουν μεταφυτεύονται.
Το τσάι του βουνού, μετά το δεύτερο έτος, δίνει αρκετές παραφυάδες, βλαστούς με λίγες ρίζες στη βάση. Να σημειωθεί ότι το καλλιεργούμενο μπορεί να δώσει πολλές παραφυάδες, ενώ στην περίπτωση του αυτοφυούς είναι πολύ λιγότερες. Οταν οι παραφυάδες αφαιρεθούν από τα μητρικά φυτά, φυτεύονται στο χωράφι, όπως και τα φυτά των σπορείων.
Σε περίπτωση που δεν βρέχει την περίοδο της φύτευσης, ένα καλό ριζοπότισμα θα αυξήσει τις αποδόσεις της καλλιέργειας. Στη συνέχεια, όμως, δεν χρειάζεται πότισμα, γιατί υποβαθμίζεται η ποιότητα του προϊόντος και κατ' επέκταση η εμπορική του αξία.
Η συγκομιδή γίνεται συνήθως τον Ιούλιο, όταν τα φυτά βρίσκονται σε πλήρη άνθιση και τα ανθοφόρα στελέχη αρχίζουν να ξυλοποιούνται, οπότε η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο είναι μεγαλύτερη. Κόβεται ολόκληρη η ταξιανθία και μέρος του βλαστού, μήκους 5-6 εκ. με μαχαίρι ή δρεπάνι. Στη συνέχεια μεταφέρονται για ξήρανση σε υπόστεγα ώσπου να αποκτήσουν το επιθυμητό πρασινοκίτρινο χρώμα.
«Κλειδί» η εμπορία και η προώθηση του προϊόντος
Η καλλιέργεια αρωματικών - φαρμακευτικών φυτών, όπως είναι το τσάι του βουνού, είναι ένας κλάδος της αγροτικής παραγωγής που δείχνει ικανός να δώσει διέξοδο στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει η ελληνική γεωργία. Παρά το γεγονός ότι η καλλιέργεια των φυτών αυτών στην Ελλάδα είχε ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, εξακολουθεί να θεωρείται ένα νέο σχετικά πεδίο δράσης για τον ελλαδικό χώρο, προσφέροντας μια εναλλακτική δυναμική ανάπτυξης στον πρωτογενή τομέα, ενώ δίνει ώθηση και στον δευτερογενή τομέα της μεταποίησης.
Πρόκειται, εξάλλου, για μια καλλιέργεια που παρουσιάζει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης στη βιομηχανία τροφίμων αλλά και στη φαρμακοβιομηχανία και την αρωματοποιία, με την παρασκευή αιθέριων ελαίων. Βέβαια, εκτάσεις συνολικά τεσσάρων-πέντε στρεμμάτων είναι συνήθως πάρα πολύ μικρές για πραγματικά έσοδα, διαθέτοντας χύδην τσάι του βουνού. Για να είναι κερδοφόρες οι πωλήσεις, θα πρέπει να επεκταθεί η παραγωγή της καλλιέργειας. Το τσάι του βουνού χρησιμοποιείται ως ξηρό φυτικό υλικό ως έχει ή έπειτα από σχετική κατεργασία, ή προορίζεται για περαιτέρω προϊόντα μεταποίησης υψηλής προστιθέμενης αξίας (αιθέρια έλαια, ή άλλες βιοδραστικές ουσίες). Ολοι οι πιθανοί χειρισμοί μετά τη συγκομιδή (ξήρανση, κοπή, διαλογή, αποθήκευση κ.ά.) έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί προσδίδουν υπεραξία στο προϊόν, όμως πρέπει να γίνονται με ιδιαίτερη προσοχή και με τα σωστά μέσα, ώστε το τελικό προϊόν να είναι υψηλής ποιότητας.
Συμπερασματικά, το τσάι του βουνού είναι ένα προϊόν που αφήνει κέρδος, με την προϋπόθεση ότι ο παραγωγός θα ασχοληθεί σοβαρά και θα τηρηθούν οι κανόνες και οι αρχές για μια ποιοτική παραγωγή.
Η προώθηση και η εμπορία του προϊόντος είτε ως ξηρό φυτικό υλικό είτε ως αιθέριο έλαιο είναι ιδιαίτερα σημαντικές και καθορίζουν ουσιαστικά την οικονομικότητα του όλου εγχειρήματος. Αγορές υπάρχουν και μάλιστα με αρκετά περιθώρια ώστε να απορροφήσουν την όποια ελληνική παραγωγή. Η είσοδος σε νεόφερτους είναι σίγουρα εφικτή αλλά και δύσκολη. Βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχή είσοδο και εδραίωση σε αυτό τον τομέα, ιδιαίτερα στις ξένες αγορές, είναι προϊόντα υψηλής ποιότητας και κυρίως με σταθερότητα και συνέχεια στην παράδοση.
Κόστος
Η αγορά ριζωμάτων και φυτωρίων από τα εξειδικευμένα φυτώρια συχνά κοστίζει αρκετά (αν υπολογιστεί κατά μέσο όρο ότι κοστίζουν περισσότερο από 0,15-0,25 ευρώ ανά φυτό στην Ελλάδα και 0,05-0,18 ευρώ σε εξειδικευμένα φυτώρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης). Με μια τυπική πυκνότητα φύτευσης περίπου 4.000 φυτών ανά στρέμμα, η δαπάνη για το φυτικό υλικό εγκατάστασης μπορεί να είναι περισσότερο από 600-1.000 ευρώ ανά στρέμμα.
Στις πολυετείς καλλιέργειες, όπως είναι το τσάι του βουνού, το κόστος για την απόκτηση πολλαπλασιαστικού υλικού βαρύνει κυρίως τον πρώτο χρόνο της καλλιέργειας, εφόσον τα επόμενα χρόνια ο παραγωγός μπορεί από τις έτοιμες φυτείες να δημιουργήσει το δικό του πολλαπλασιαστικό υλικό και να επεκτείνει την καλλιέργεια.
Μπορεί πάντως η καλλιέργεια γενικότερα των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών να εμφανίζει μια δυναμική ανάπτυξης στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, ωστόσο δεν λείπουν τα προβλήματα που βάζουν εμπόδια στην προώθηση της εναλλακτικής αυτής επιχειρηματικής δράσης.
Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες παραγωγοί είναι η έλλειψη πιστοποιημένου ελληνικού πολλαπλασιαστικού υλικού αρωματικών φαρμακευτικών φυτών.
Η δυσκολία εύρεσης γενετικού υλικού με σταθερά ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά από αυτοφυείς πληθυσμούς της χώρας μας αποτελεί ένα μείζον θέμα, που χρήζει αντιμετώπισης από την πολιτεία.


Πού θα απευθυνθώ
Κάσσανδρος Γάτσιος Γεωπόνος-Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Εταιρεία Symagro, τηλ. 6944846475 - 26510 07653, email: info@symagro.com
 http://www.agrotikabook.gr

Κώστας Νάνος

κερασια του μπολη

ιστορία της διατήρησης, αποξήρανσης, μεταφοράς και εμπορίου των καρπών

Σε όλες τις εποχές ο άνθρωπος μελέτησε την τέχνη της συντήρησης των απαραίτητων για τη ζωή, αλλά στη Γαλλία προπάντων αναπτύχθηκε αυτή η τέχνη, ιδιαίτερα στο Παρίσι, τη Νάντη και στους Βορδιγάλλους. Τελευταία, τρία μεγάλα κέντρα παραγωγής, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Βραζιλία και η Αυστραλία έκαναν αξιόλογες προόδους στη συντήρηση των κρεάτων, σήμερα δε η εξαγωγή τους αποτελεί σπουδαία εισφορά στη διατροφή της Ευρώπης…

 Η εξαγωγή των δικών μας διατηρημένων ή ταριχευμένων καρπών με την μέθοδο Αππέρ, υπολογίστηκε το 1881 σε 3.713.443 κιλά(²), αξίας 10.095.375 φράγκα. Αλλά με την ευκολία της μεταφοράς, το εμπόριο και η εποχή της πώλησης στις αγορές των βορείων περιοχών μεταβλήθηκαν εντελώς.

Εκτός από τις διαφορές των μεθόδων διατήρησης, οι οποίες είναι αρχαίες όσο ο κόσμος, το πάστωμα, το κάπνισμα, το ψύχος, η περικάλυψη (όπως αυτή του αβγοτάραχου), το ψήσιμο, το ξίδι, η αποξήρανση, το σάκχαρο, το οινόπνευμα, οι τεχνητές ατμόσφαιρες, το σαλικυλικό οξύ, τα πάντα χρησιμοποιήθηκαν και διαφημίστηκαν, ανάλογα με τις περιστάσεις, για να εξασφαλίσουν την ύπαρξή μας κατά τη δριμεία εποχή του χειμώνα ή τις μακρές θαλάσσιες αποδημίες.

Τα τελευταία αυτά χρόνια, η ψύξη προπάντων προσέλκυσε την προσοχή των βιομηχάνων. Είδαμε, τελευταία, ότι εκτός από την καταστροφή με ψήσιμο των τριχινών των εισαγόμενων χοιρινών κρεάτων ότι αυτή κατορθώνεται και με την ψύξη, υποβάλλοντας αυτά τα κρέατα σε ψύξη -20 έως -40^οC. Χρησιμεύει δε η ψύξη και ως μέσο καταστροφής των παρασίτων που βρίσκονται στα ωμά κρέατα, τα οποία χρησιμοποιούν οι γιατροί για τους αναιμικούς, που φαίνεται ότι τα χωνεύουν ευκολότερα.

Εδώ όμως θα ασχοληθούμε με την οπωροκομία και μπορούμε να θυμίσουμε τις διάφορες μεθόδους για την θέρμανση των κρασιών για να εξασφαλιστεί η διατήρησή τους, ή τους τρόπους αποξήρανσης των σταφυλιών, των φοινίκων και των σύκων, τους οποίους χρησιμοποιούν εδώ και πολύ καιρό στην Ανατολή και στην Ισπανία. Σήμερα, που η σοδειά των αμπελώνων μας ελαττώθηκε,  είμαστε πολύ ευτυχείς βρίσκοντας τις σταφίδες της Τουρκίας που κάναμε εισαγωγή το 1881  περισσότερα από 37 εκατομμύρια εκατόλιτρα (εκατόλιτρο = 78 οκάδες), των οποίων μέρος χρησιμοποιήσαμε για την κατασκευή 4 εκατομμυρίων εκατόλιτρων κρασιών για ανάμιξη με τα δικά μας. Η αύξηση αυτή της κατανάλωσης θα επέλθει και για όλους τους άλλους ξηρούς καρπούς, η χρήση των οποίων θα επεκταθεί σε όλες τις χώρες που ευνοούνται από το κλίμα, όπως άλλωστε θα παρατηρήσουμε παρακάτω όπου γίνεται λόγος για την εξαγωγή τέτοιων καρπών από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εδώ δεν θα μιλήσω για τους διατηρούμενους καρπούς σε νωπή κατάσταση, ούτε για τα πλεονεκτήματα τα οποία πρέπει να έχει μια καλή οπωραποθήκη. Καθένας νομίζει ότι εφηύρε κάποιο θαυμάσιο και πρωτότυπο μέσο (δεν υπάρχει δε νέο, παρά μόνο ό,τι έχει ξεχαστεί), ενώ το μέσο αυτό δεν είναι πραγματικά αποτελεσματικό παρά μόνο εάν ικανοποιεί τους νόμους της φύσης, τους οποίους μπορεί κάποιος να τους συνοψίσει με λίγες λέξεις και οι οποίοι είναι απαραίτητο να μην λησμονούνται ποτέ από όσους ασχολούνται με αυτά.

Από τη στιγμή που ο καρπός σχηματίζεται στο δέντρο, διέρχεται μια σειρά μεταλλαγών, οι οποίες, καταρχάς, όταν ο καρπός είναι ακόμη άγουρος, προχωρά στην αποσύνθεση του ανθρακικού οξέος και την παραγωγή οξυγόνου στα φύλλα· όταν προχωρά στην περίοδο της ωρίμανσης, το χρώμα του καρπού μεταβάλλεται, ιδιαίτερα η προς τον ήλιο εκτεθειμένη επιφάνεια, ανάλογα με το είδος. Στα κύτταρά του παράγεται βραδεία καύση, η οποία εξαφανίζει τα οξέα για να αντικατασταθεί το σάκχαρο· τότε πρέπει να συλλέξουμε τις προορισμένες για διατήρηση οπώρες, παίρνοντας μερικές γνωστότατες σήμερα προφυλάξεις. Μετά τη συλλογή τις σφουγγίζουμε καλά και τις αποθέτουμε σε μέρος όσο το δυνατόν προφυλαγμένο από τα τρία ενεργά στοιχεία της βλάστησης, δηλαδή της θερμότητας, του φωτός και της υγρασίας. Η πολλή υγρασία προκαλεί το σάπισμα των καρπών, η πολλή ξηρασία τους σταφιδιάζει, η πολλή θερμότητα επιταχύνει την ωρίμανση, το πολύ δε κρύο σπάει τα υγρά κύτταρα και αφαιρεί από τους καρπούς τη όψη και τον χυμό τους· αλλά αυτά έχουν ειπωθεί εκατοντάδες φορές. Σήμερα θα περιοριστούμε στην περιγραφή των μέσων συντήρησης των οπωρών, των χρησιμοποιούμενων σε μεγάλες διαστάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εκεί, και αλλού, χρησιμοποίησαν καταρχάς συνηθισμένους κλιβάνους για την αποξήρανση, μετά οπωραποθήκες κάθε είδους, έπειτα σύστημα ταχείας εξάτμισης, που συνίσταται στο να τοποθετείται ο καρπός σε ρεύμα θερμού αέρα για να αφαιρεθούν τα υδαρά μέρη χωρίς να μεταβάλλεται η γεύση και το ιδιάζον άρωμα του καρπού.

Η παραγωγή των οπωρών αναπτύχθηκε σήμερα τόσο πολύ σε κάποιες Πολιτείες της μεγάλης υπερωκεάνιας Δημοκρατίας ώστε σε μερικά χρόνια, η σοδειά δεν καλύπτει τα έξοδα της συλλογής και συσκευασίας και προπάντων στις απομακρυσμένες χώρες από τα μεγάλα κέντρα κατανάλωσης ή εξαγωγής. Σε συγκεκριμένη εποχή, κατά τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, όλα τα προϊόντα της γης είναι υπεράφθονα. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο είναι σπανιότερα.

Μάταια επαναλαμβάνουμε ότι όταν φυτεύουμε δεν φροντίζουμε αρκετά τους καρπούς την εποχή της ωρίμανσης τους και ιδιαίτερα τα αχλάδια και τα μήλα, των οποίων η χρήση σε νωπή κατάσταση μπορεί να διαρκέσει για οκτώ και εννιά μήνες.

Σε μερικές περιοχές της Καλιφόρνιας, του Σαν Φρανσίσκο και του Λος Άντζελες, τα οποία είναι τα πιο παραγωγά, χρησιμοποιούν εδώ και κάποια χρόνια τη μέθοδο Αππέρ και ως προς την συσκευασία χρησιμοποιούν τα μεταλλικά κουτιά, τα οποία διατηρούν τον καρπό με όλο του τον χυμό και την όψη. Οι παρασκευασμένοι καρποί μ’ αυτόν τον τρόπο ταιριάζουν μάλλον στη γεύση του ευρωπαίου καταναλωτή, αλλά η μέθοδος αυτή είναι πολύ δαπανηρή για τη μεγάλη ποσότητα των οπωρών που παράγονται στις κεντρικές Πολιτείες της Αμερικανικής Ομοσπονδίας. Με τη μέθοδο αυτή, δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει παρά μόνο εκλεκτότατους καρπούς, οι οποίοι παρασκευασμένοι ζυγίζουν πολύ και πιάνουν πολύ χώρο. Αλλά εκτός από αυτό πρέπει να γίνεται με επιμέλεια η κασσιτέρωση των μεταλλικών κουτιών και τα σχετικά με τη συγκόλληση, τα οποία πολλές φορές, λόγω της χρήσης κακών μιγμάτων, έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία.

Όταν πρόκειται για ταχεία παρασκευή μεγάλου ποσού προϊόντων προορισμένων για την μεγάλη κατανάλωση, είναι προτιμότερο να καταφεύγουμε στην αποξήρανση, την αποκαλούμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες εξάτμιση.

Η μέθοδος αυτή προφυλάσσει το φυσικό χρώμα των καρπών, τη γεύση και σχεδόν την πρώτη ουσία, φτιάχνει δε γύρω από την οπώρα κάποιο είδος καλύμματος ή τεχνητού φλοιού με το οποίο περικλείει τις σακχαρώδεις ουσίες όπως κάνει η φύση στους φοίνικες και τις σταφίδες τις ξεραμένες στον ήλιο, στερεοποιώντας την επιδερμίδα τους.

Οι με αυτόν τον τρόπο εξατμισθέντες καρποί χρησιμοποιούνται αφού βυθιστούν για κάποιες ώρες στο νερό και μετά μαγειρεύονται όπως και οι νωποί. Με αυτό το μέσο αποξηραίνονται σε μεγάλες ποσότητες και τα διάφορα λαχανικά.

Αυτή η μέθοδος έχει το προτέρημα να διατηρεί ωφέλιμους και τους καρπούς δεύτερης ή τρίτης ποιότητας και να είναι εφαρμόσιμα στα βορειότερα κλίματα παντού και κάθε εποχή. Ενεργεί δε με μέγιστη ταχύτητα, ενώ η αποξήρανση στον ήλιο γίνεται αργά και μόνο τις μεσημβρινές ώρες.

Στις χώρες που γίνεται μεγάλη παραγωγή και εξαγωγή καρπών, είναι απαραίτητος ο περιορισμός του όγκου σε μικρότερο με την αφαίρεση 80% νερού για να είναι δυνατή η οικονομικότερη μεταφορά τους.

Η σκέψη αυτή προκάλεσε την ίδρυση πολλών οίκων στη Γαλλία για την Παρασκευή ξηρών λαχανικών κομμένων και πιεσμένων για χρήση του ναυτικού ή των στρατών που βρίσκονται σε εκστρατεία.

Στη Νότια Καλιφόρνια τα προς σακχαροποιία τεύτλα (κοκκινογούλια) κόβονται μηχανικά σε κομμάτια των 3 ή 4 εκατοστών, τα οποία τα αποξηραίνουν στον ήλιο για κάποιες ώρες· με αυτόν τον τρόπο ελαττώνεται κατά πολύ το βάρος τους και επομένως διευκολύνεται η μεταφορά τους, η δε παραγωγή του σακχάρου φαίνεται βελτιωμένη.

Για να δώσουμε μια ιδέα της αφθονίας της παραγωγής των διατηρημένων θρεπτικών ουσιών (couserves) είναι αρκετό να πούμε ότι στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1878, υπήρχαν περισσότεροι από 1.600 εκθέτες, Γάλλοι και ξένοι. Στη δε Διεθνή Έκθεση που έγινε στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής υπήρχαν γύρω στα 60.000 πιάτα με ξηρούς καρπούς κάθε είδους. Οι Αμερικανοί υπολογίζουν την αξία της σοδειάς των μήλων τους σε 250 εκατομμύρια φράγκα, των ροδάκινων σε 280 εκατομμύρια, των αχλαδιών σε 100 εκατομμύρια, όλη δε τη συγκομιδή των οπωροκομικών τους σε 800 εκατομμύρια φράγκα, δηλαδή στο μισό της συγκομιδής του σιταριού.

…. Με ειδικά εργαλεία κατορθώνεται η προετοιμασία 2 έως 3 εκατόλιτρων ανά ώρα, τα δε υπολείμματα, δηλαδή οι φλοιοί και η καρδιά των καρπών, πουλιούνται για την κατασκευή πηκτής ή μηλίτη· με τις μεθόδους αυτές δεν πηγαίνει χαμένο απολύτως τίποτε και δεν εκπέμπονται στο εξωτερικό ούτε κατάλοιπα ούτε τα προϊόντα μικρής αξίας. Τα μήλα τοποθετούνται στα εξατμιστήρια μόνο αφού υποστούν αυτήν την πρώτη κατεργασία.

Από αυτά το πλέον εύχρηστο και το αρχαιότερο είναι το εξατμιστήριο Άλδεν, το οποίο άρχισε να γίνεται γνωστό το 1869· το χρησιμοποιούν ιδιαίτερα στα μεγάλα καταστήματα· μετά είναι αυτό του Ουίλλιαμς Αποτελείται κυρίως από κάποιο είδος τετράγωνου κιβωτίου, ύψους 10-12 μ. και πλάτους 1,5-2μ. Στο εσωτερικό βρίσκεται ένα διάφραγμα που χωρίζει 2 στήλες όπου κυκλοφορούν δίσκοι (τζιβιέρες) από γαλβανισμένο σύρμα, μεμονωμένοι ο ένας απ’ τον άλλον και κινούνται με τροχαλία γύρω από την οποία έχουν περιτυλίξει συνεχείς αλυσίδες.  Από πλάγιες θυρίδες τοποθετούνται οι δίσκοι, ο ένας πάνω στον άλλον, γεμάτοι με καρπούς και πηγαίνουν κατευθείαν πάνω σε χώρο που περιέχει θερμό αέρα. Οι δίσκοι ανεβαίνουν διαδοχικά, μετά κατεβαίνουν στη γειτονική στήλη, απ’ όπου τους αποσύρουν λίγο-λίγο και περισσότερο ή λιγότερο γρήγορα ανάλογα με την ένταση της φωτιάς ή του βαθμού της ζητούμενης εξάτμισης.

Άλλο μεγάλο εξατμιστήριο είναι του ΜακΦάρλαντ. Εδώ είναι μία η στήλη των δίσκων, τα συρτάρια δε είναι διπλά για να διευκολύνεται η τοποθέτησή τους. Αυτά εισάγονται διαδοχικά και αποσύρονται από τα πάνω. Όπως επισπεύδεται η κυκλοφορία του υγρού αέρα, χρησιμοποιείται σε διπλό σωλήνα η θερμότητα των καπνοδόχων σωλήνων και του θαλάμου του θερμαγωγού. Με απλή κίνηση μοχλού ανεβάζει όλη τη στήλη των δίσκων ανάλογα με την κατάσταση της αποξήρανσης των καρπών.

Εκτός από τα μεγάλα αμετακίνητα εξατμιστήρια τα οποία τα εγκαθιστούν κάποιες φορές συμμετοχικά, όπως γίνεται στη Γαλλία για τα οινοθλιπτήρια και τις θεριστικές μηχανές, κατασκευάζονται φορητά εξατμιστήρια από σίδηρο γαλβανισμένο, μέσω των οποίων περνά ο καπνοδόχος σωλήνας, του οποίου η θερμότητα χρησιμοποιείται για την αποξήρανση και την εκφορά των υδρατμών με δύο σωλήνες υπερκείμενους· τα εξατμιστήρια αυτά είναι φορητά και εύκολα τοποθετούνται στις αποθήκες τις εποχές που δεν χρησιμοποιούνται· χρησιμεύουν δε στο να αποξηραίνουν κάθε είδος καρπού ή λαχανικού.

Σήμερα σε κάθε έπαυλη η οποία θεωρείται σπουδαία υπάρχει ένα εξατμιστήριο, όπως υπάρχει λικμητήριο (ανεμιστήρας των γεννημάτων) ή χορτοκοπτική μηχανή. Στα χρόνια της μεγάλης ευφορίας, επιτυγχάνεται το μέγιστο πλεονέκτημα να μην στέλνονται αναγκαστικά στις αγορές και να μη θυσιάζονται σε φτηνές τιμές πολύτιμα προϊόντα· μπορεί κάποιος να τα αποθηκεύει και να τα στέλνει την κατάλληλη στιγμή για πώληση μακριά και σε μικρό όγκο αφού αφαιρέσει από αυτά μόνο το υγρό μέρος, το οποίο αποδίδεται κατά τη στιγμή της χρήσης του,

… Εκτός από τα μηχανήματα που περιγράφονται παραπάνω τα οποία προορίζονται προπάντων για τις αρκτικές χώρες όπου προσφεύγουν στην τεχνητή θερμότητα,  χρησιμοποιούν αποξηραντήρες και τα νότια κράτη, δηλαδή κλιβάνους φυσικούς όπου χρησιμοποιούν την ηλιακή θερμότητα, όχι στον ανοικτό αέρα, όπως στην Ανατολή και στη Μάλαγα, αλλά μέσα σε κλειστά κιβώτια· έτσι ο ήλιος συνεχίζει το έργο που έχει ξεκινήσει όταν ο καρπός κρεμόταν στο δέντρο.

Οι φυσικοί αυτοί κλίβανοι έχουν εν γένει πλάτος 3 – 5 μ. πλάτος και μήκος 5 – 6 μ. Οι πλευρές του είναι επιστρωμένες με λευκοσίδηρο και ενεργούν σαν ανακλαστήρες για την συγκέντρωση των ηλιακών ακτίνων πάνω στους δίσκους που είναι απλωμένοι οι καρποί. Οι δίσκοι εισάγονται από τη μια πλευρά του αποξηραντήρα πάνω από την οποία υπάρχουν δύο σωλήνες, από τους οποίους βγαίνει το νερό που εξατμίζεται, κάθε δε αποξηραντήρας με τον ίδιο μηχανισμό στρέφεται από καιρού εις καιρόν προς τον ήλιο. Απαιτούνται κατά μέσο όρο 3-5 ώρες για να αποξηρανθούν τα κομμένα σε τεμάχια μήλα, 8-10 ώρες για τα διχοτομημένα βερίκοκα και 12-14 ώρες για τα ροδάκινα.

Το πάνω μέρος των αποξηραντήρων έχει γυάλινη σκεπή, όχι μόνο για να συγκεντρώνει τη θερμότητα αλλά και για να προφυλάσσει τους καρπούς από την ατμοσφαιρική σκόνη και τα έντομα.

Στην αρχή του άρθρου αυτού είπα ότι το ψύχος ενεργεί τα μέγιστα στην τέχνη της συντήρησης των τροφίμων.

Εδώ και πολύ καιρό ο κ. Χ. Τελλιέ έκανε πειράματα που αφορούσαν τη διατήρηση των καρπών με το ψύχος. Μετά από αυτόν, ανάμεσα σ’ αυτούς που επιχείρησαν σπουδαίες δοκιμές και πραγματικά επιστημονικές για να μελετήσουν την επίδραση του ψύχους στα κηπουρικά προϊόντα, οφείλουμε να αναφέρουμε πρώτα-πρώτα τον συνάδελφό μας κ. Ε. Σολομώντα από το Τομερύ (στο Παρίσι), ο οποίος ίδρυσε στο κατάστημά του κινητή οπωραποθήκη και ειδικά μηχανήματα προορισμένα προπάντων για τη διατήρηση του σταφυλιού.

Είναι γνωστό ότι από όλα τα προϊόντα, αυτός ο καρπός είναι ο πιο εύκολα διατηρούμενος· γι’ αυτό και η αξία του ανεβαίνει μια ορισμένη εποχή· έτσι, εκείνο που αξίζει 1 φράγκο τον Σεπτέμβριο, … αξίζει 5 και 6 τον Φεβρουάριο, 10 ή 15 τον Απρίλιο. Κανένα αντικείμενο εμπορίας δεν αυξάνει τόσο την αξία του σε τόσο μικρό διάστημα.

Από τις δοκιμές που έγιναν από τον κ. Σολομώντα φαίνεται ότι προέκυψε το γεγονός πως όλοι οι καρποί με πυκνή υφή, όπως τα καρύδια, τα αμύγδαλα, ή μάλλον αυτοί που περιείχαν λίγο υγρό, ή αυτοί που είχαν περικάλυμμα παχύ, μπορούν να διατηρηθούν για 3-6 μήνες, χωρίς αλλοίωση της ουσίας τους ή μεταβολής εξωτερικής, σε χώρο σκοτεινό, του οποίου η θερμοκρασία και η υγρασία κανονίστηκαν κατάλληλα.

Όσον αφορά τους σαρκώδεις καρπούς όπως τα κεράσια, τα δαμάσκηνα, τα ροδάκινα, τα χαμοκέρασα, κ.τ.λ. η διατήρησή τους μπορεί να γίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να μεταβληθεί εξωτερικά, αλλά το σακχαρώδες αλλοιώνεται πολύ εύκολα και η αρχική τους γεύση εξαφανίζεται πολύ γρήγορα.

Τελειώνοντας το άρθρο αυτό, είμαι ευτυχής γιατί μπορώ να αποδώσω τον οφειλόμενο έπαινο προς ένα από τους συναδέλφους μας (εννοεί τον Σολομώντα) της Κηπουρικής Εταιρίας, ο οποίος επέκτεινε τη φήμη του Τομερύ, εφαρμόζοντας τις βιομηχανικές μεθόδους τους για την διατήρηση των αξιόλογων προϊόντων του, των οποίων η χρήση έγινε γενικότατη και οι οποίες είναι προορισμένες να διπλασιάσουν τον πλούτο των ικανών αμπελουργών μας.

Χ. ΖΟΛΥ. (Μετάφραση από τη «Nature»)

(1)           Λόγω έλλειψης χώρου καταχωρούμε σήμερα μόνο την παραπάνω μετάφραση του άρθρου της «Nature» περί αποξήρανσης των καρπών…
(2)          Το κιλό = προς 342 δράμια
(3)          Ο Τσίριο ευφυέστατος επιχειρηματίας Ιταλός, από το μηδέν κατόρθωσε να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους βιομήχανους της πατρίδας του, ωφελώντας την ποικιλοτρόπως. Αλλά σ’ αυτή την προαγωγή του συντέλεσαν όλες οι κατά καιρούς Ιταλικές κυβερνήσεις, που του παρείχαν κάθε ευκολία και παραχώρηση χωρίς να προκαλέσουν τη ζηλοτυπία και τον φθόνο των συμπατριωτών του…
http://www.ftiaxno.gr
Πηγή: Ελληνική Γεωργία 1885

Ξήρανση λαχανικών

Ξήρανση λαχανικών

Η ξήρανση είναι μια από τις παλαιότερες μεθόδους για την συντήρηση των τροφίμων. Συντηρεί τα τρόφιμα με την αφαίρεση αρκετής υγρασίας, για να αποτρέψει την αποσύνθεση και το χάλασμα τους. Η περιεκτικότητα σε νερό των κατάλληλα ξεραμένων τροφίμων ποικίλλει από 5% έως 25% τοις εκατό ανάλογα με τα τρόφιμα. Η επιτυχής ξήρανση εξαρτάται από:
• την επαρκή θερμότητα για να βγει έξω η υγρασία χωρίς να μαγειρευτούν τα τρόφιμα
• τον ξηρό αέρα για να απορροφήσει την απελευθερωμένη υγρασία
• την επαρκή κυκλοφορία του αέρα για να διώξει την υγρασία.

Το κλειδί για την επιτυχή ξήρανση είναι να αφαιρεθεί η υγρασία όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε μια θερμοκρασία που δεν θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στη γεύση, τη σύσταση και το χρώμα των τροφίμων. Εάν η θερμοκρασία είναι πάρα πολύ χαμηλή στην αρχή, οι μικροοργανισμοί μπορούν να επιζήσουν και να αναπτυχτούν ακόμη και προτού τα τρόφιμα να είναι επαρκώς ξηραμένα. Εάν η θερμοκρασία είναι πάρα πολύ υψηλή και η υγρασία πάρα πολύ χαμηλή, τα τρόφιμα μπορεί να σκληρύνουν στην επιφάνειά τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η υγρασία να φεύγει δυσκολότερα και τα τρόφιμα δεν ξεραίνονται κατάλληλα.
Αν και η ξήρανση είναι μια σχετικά απλή μέθοδος συντήρησης τροφίμων, η διαδικασία δεν είναι πάντα ακριβής. Μια διαδικασία «δοκιμής και λάθους» χρειάζεται συχνά για να αποφασίσουμε ποιες τεχνικές λειτουργούν καλύτερα.

Θρεπτική αξία των ξηρών τροφίμων.
Η ξήρανση, όπως σε όλες τις μεθόδους συντήρησης, μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια μερικών θρεπτικών ουσιών. Οι θρεπτικές αλλαγές που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ξήρανσης περιλαμβάνουν:
• Θερμίδες: δεν αλλάζουν, αλλά συγκεντρώνονται σε μικρότερη μάζα καθώς η υγρασία αφαιρείται.
• Ίνες: καμία αλλαγή.
• Βιταμίνη Α: διατηρείτε καλά κάτω από ελεγχόμενες μεθόδους θέρμανσης.
• Βιταμίνη C: ως επί το πλείστον καταστρέφετε κατά τη διάρκεια του ζεματίσματος και της ξήρανσης των λαχανικών.
• Η θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, νιασίνη: μικρή απώλεια κατά τη διάρκεια του ζεματίσματος
• Μεταλλικά στοιχεία: μερικά μπορεί να χαθούν κατά τη διάρκεια της ενυδάτωσης, εάν δεν χρησιμοποιηθεί νερό. Ο σίδηρος δεν καταστρέφεται με την ξήρανση. Για την καλύτερη διατήρηση των θρεπτικών ουσιών, αποθηκεύσετε τα ξηρά τρόφιμα σε δροσερή, σκοτεινή, και ξηρή θέση και καταναλώστε τα μέσα σε ένα χρόνο.

Επιλέγοντας τα λαχανικά τη σωστή εποχή
Επιλέξτε να ξηράνετε τα λαχανικά σας, όταν έχουν την καλύτερη γεύση και ποιότητα. Αυτό είναι συνήθως όταν φθάνουν σε ωρίμανση. Το γλυκό καλαμπόκι και ο αρακάς ωστόσο θα πρέπει να είναι λίγο άγουρα, ώστε να διατηρούν την γλυκιά γεύση τους πριν τα σάκχαρα τους μετατραπούν σε άμυλο.
Όταν μαζέψουμε τα λαχανικά μας, ενεργοποιούνται τα ένζυμα που προκαλούν αλλαγές στο χρώμα, τη γεύση, την υφή, την περιεκτικότητα σε ζάχαρη και στα θρεπτικά στοιχεία. Για να ελέγξετε τις αλλαγές αυτές, προτιμάστε την διαδικασία της παραγωγής αμέσως μετά τη συλλογή και αρχίστε την επεξεργασία αμέσως. Πλύνετε πολύ καλά τα λαχανικά σας για να τα καθαρίσετε από σκόνη ή σπρέι. Στραγγίσετε τα φυλλώδη λαχανικά πολύ καλά. Ταξινομήστε και πετάξτε οποιαδήποτε τρόφιμα που έχουν αποσύνθεση, χτυπήματα ή μούχλα. Αυτά μπορούν να επηρεάσουν όλα τα υπόλοιπα τρόφιμα.

Προ επεξεργασία των λαχανικών για βελτίωση ποιότητας και ασφάλειας
Η προ επεξεργασία λαχανικών με ζεμάτισμα σε βραστό νερό ή διάλυμα κιτρικού όξινου νερού, συστήνεται για την βελτίωση της ποιότητας και της ασφάλειας των ξηραμένων λαχανικών. Το ζεμάτισμα βοηθά στην επιβράδυνση ή στο σταμάτημα της ενζυμικής δραστηριότητας, που μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες αλλαγές στη γεύση και τη σύσταση κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης. Το ζεμάτισμα χαλαρώνει επίσης τους ιστούς με αποτέλεσμα τα κομμάτια να ξεραίνονται γρηγορότερα, προστατεύει τις βιταμίνες και το χρώμα τους και μειώνει το χρόνο που απαιτείται για την ενυδάτωση των λαχανικών πριν μαγειρευτούν. Επιπλέον, οι ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει ότι η προ επεξεργασία των λαχανικών με ζεμάτισμα σε νερό, ενισχύει την καταστροφή επιβλαβών βακτηριδίων (κολοβακτηρίδια, σαλμονέλα, λιστέρια) κατά τη διάρκεια της ξήρανσης.

Ζεμάτισμα
Απλό νερό, σκέτο ή μαζί με κιτρικό οξύ μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Το κιτρικό οξύ ενεργεί για να μη μαυρίζουν τα λαχανικά αλλά και σαν αντί μικροβιακός παράγοντας. Προετοιμάστε το όξινο νερό ανακατεύοντας 1/4 κουταλιού του γλυκού (1 γραμμάριο) του κιτρικού οξέος σε ένα λίτρο περίπου νερό. Δουλέψτε προσθέτοντας μικρές ποσότητες τροφών ώστε το νερό να μην σταματήσει να βράζει. Προ μαγειρέψτε ως εξής:
• Γεμίστε μια μεγάλη κατσαρόλα μέχρι τη μέση με νερό ή κιτρικό όξινο νερό και φέρτε το σε σημείο βρασμού.
• Βάλτε σε μία λευκή πάνινη σακούλα ποσότητα λαχανικών που μπορεί να σκεπάσει το βρασμένο νερό σας
• Βυθίστε τη σακούλα στο βρασμένο νερό και σιγουρευτείτε ότι καλύπτει όλα τα λαχανικά σας.
• Ρυθμίστε τη θερμότητα για να εξασφαλίσετε συνεχή βρασμό.
•Βράστε για όσο χρόνο χρειάζεται ακλουθώντας τον πίνακα που ακολουθεί.
• Τοποθετήστε τη σακούλα σε κρύο νερό για ίδιο χρόνο όσο και στο ζεμάτισμα.
• Απλώστε σε χαρτί ή ύφασμα.

Καλαμπόκι
Προετοιμασία: Αφαιρέστε τους σπόρους από το στέλεχος και πλύνετε τους
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4-6
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Τραγανά, εύθραυστα

Καρότα
Προετοιμασία: Πλύνετε τα κόψτε τις ρίζες και τεμαχίστε σε κομμάτια 3 χιλιοστών
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Σκληρά, εύθραυστα

Κολοκύθια-Κολοκύθες
Προετοιμασία: Καθαρίστε και πλύνετε. Κόψτε σε κομμάτια 6 χιλιοστών
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):10-16
Δοκιμή ξήρανσης: Πέτσινα και εύθραυστα

Κουνουπίδι
Προετοιμασία: Πλύνετε τα και χωρίστε τα σε μικρά κομμάτια
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4-5
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):12-15
Δοκιμή ξήρανσης: Σκληρά, εύθραυστα

Κρεμμύδια
Προετοιμασία: Πλύνετε τα και αφαιρέστε τις φλούδες και τις άκρες τους και κόψτε τα σε 3-6 χιλιοστά
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Πολύ εύθραυστα

Λαχανάκια Βρυξελλών
Προετοιμασία: Πλύνετε τα και κόψτε τα στη μέση κατά μήκος από το στέλεχος
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):5-6
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):12-18
Δοκιμή ξήρανσης: Σκληρά έως εύθραυστα

Λάχανο
Προετοιμασία: Πλύνετε και αφαιρέστε τα έξω φύλλα και το στέλεχος, κόψτε το σε λωρίδες 3 χιλιοστών
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):10-12
Δοκιμή ξήρανσης: Τραγανό, εύθραυστο

Μαϊντανός, άλλα βότανα
Προετοιμασία: Πλύνετε τα καλά, χωρίστε τα στελέχη και αφαιρέστε τα σκληρά μέρη
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):4-6
Δοκιμή ξήρανσης: Φλοίδες

Μανιτάρια
Προετοιμασία: Πλύνετε τρίβοντάς τα καλά και αφαιρέστε τα σκληρά μέρη. Κόψτε τα 6 χιλιοστά και βάλτε τα για 10 λεπτά σε διάλυμα ενός λίτρου νερού με 1 κουταλάκι λεμόνι.
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):-
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):8-12
Δοκιμή ξήρανσης: Πέτσινα, ξεραμένα

Μελιτζάνα
Προετοιμασία: Πλύνετε και κόψετε τις σε κομμάτια 6 χιλιοστών
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):12-14
Δοκιμή ξήρανσης: Πέτσινη έως εύθραυστη

Μπάμιες
Προετοιμασία: Πλύνετε και κόψτε τες 1.3 εκατοστά ή στη μέση κατά μήκος
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):8-10
Δοκιμή ξήρανσης: Σκληρές, εύθραυστες

Μπιζέλια
Προετοιμασία: Ξεγυμνώστε και πλύνετε τα
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):8-10
Δοκιμή ξήρανσης: Σκληρά, ζαρωμένα, πράσινα

Μπρόκολα
Προετοιμασία: Κόψτε τα όπως τα σερβίρετε. Κόψτε τους μίσχους κατά μήκος στα 4
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):12-15
Δοκιμή ξήρανσης: Τραγανά, εύθραυστα

Ντομάτες
Προετοιμασία: Ζεματίστε τις ντομάτες για λίγο για να αφαιρέσετε την φλούδα τους και κρυώστε τις σε νερό. Κόψτε τις σε λεπτές φέτες 1.3 εκατοστών ή μικρά κομμάτια και βάλτε τις για 10 λεπτά σε διάλυμα ενός λίτρου νερού με 1 κουταλάκι λεμόνι
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):-
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-24
Δοκιμή ξήρανσης: Τραγανές

Παντζάρια, Τεύτλα
Προετοιμασία: Μαγειρέψτε τα ως συνήθως. Κόψτε τα σε λωρίδες τριών χιλιοστών
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):-
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):10-12
Δοκιμή ξήρανσης: Εύθραυστα, κόκκινο σκούρο χρώμα

Πατάτες
Προετοιμασία: Πλύνετε τις και ξεφλουδίστε τις. Κόψτε τις σε μικρές λωρίδες 6 χιλιοστών ή λεπτές φέτες 3 χιλιοστών
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):7
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Εύθραυστες

Πιπεριές
Προετοιμασία: Πλύνετε τις, αφαιρέστε το εσωτερικό και τους σπόρους και τεμαχίστε τες σε 6 χιλιοστά ή 1.2 εκατοστά
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):8-12
Δοκιμή ξήρανσης: Εύθραυστες

Πιπεριές καυτερές πράσινες
Προετοιμασία: Κόψτε τες στα 2 ζεματίστε λίγο για να βγάλετε την φλοίδα
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):-
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):12-24
Δοκιμή ξήρανσης: Τραγανές, εύθραυστες μετρίως πράσινες

Πιπεριές καυτερές κόκκινες
Προετοιμασία: Πλύνε τε και αφήστε τις ολόκληρες ή κόψτε τις μεγάλες
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):12-24
Δοκιμή ξήρανσης: Ζαρωμένες, εύκαμπτες

Ραπάνια
Προετοιμασία: Πλύνετέ τα και ξύστε τα
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):-
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Εύθραυστα, σε μορφή σκόνης

Σέλινο
Προετοιμασία: Πλύνετε τα, κόψτε και τεμαχίστε τα κοτσάνια
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):10-16
Δοκιμή ξήρανσης: Πολύ εύθραυστα

Σπανάκι, χόρτα, μαρούλια, σινάπια
Προετοιμασία: Καθαρίσετε και πλύνετε τα
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Τραγανά

Σπαράγγια
Προετοιμασία: Πλύνατε πολύ καλά. Κόψτε τα μεγάλα στη μέση
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4-5
Χρόνος ξήρανσης (ώρες):6-10
Δοκιμή ξήρανσης: Πέτσινη έως εύθραυστη

Φασόλια πράσινα
Προετοιμασία: Κόψτε τα σε κομμάτια ή λωρίδες
Χρόνος ζεματίσματος (λεπτά):4
Χρόνος ξήρανσης (ώρες): 8-14
Δοκιμή ξήρανσης: Πολύ ξερό, εύθραυστο

Μέθοδοι ξήρανσης
Τακτοποιήστε τα προ επεξεργασμένα λαχανικά σε δίσκους σε ενιαία λεπτά στρώματα. Ξεράνετε σε αποξηραντή ή φούρνο όπως περιγράφεται παρακάτω.

Ξήρανση σε αποξηραντή
Στην αγορά υπάρχουν θερμοστατικά ελεγχόμενοι ηλεκτρικοί αποξηραντές που χρησιμοποιούνται για την ξήρανση τροφίμων. Είναι σχετικά ανέξοδοι, εύχρηστοι και κατάλληλοι για την ξήρανση μεγάλων ή μικρών ποσοτήτων τροφίμων. Οι καλοί αποξηραντές έχουν θερμοστάτες για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας και ανεμιστήρες που φυσούν το ζεστό αέρα στα τρόφιμα. Μερικοί έχουν την πηγή θερμότητας στο κατώτατο σημείο και μετακινούμενους διάτρητους δίσκους (για την κυκλοφορία αέρα)ς.
Οι αποξηραντές πρέπει να χρησιμοποιούνται σε ένα ξηρό και καλά αερισμένο δωμάτιο. Τα τρόφιμα στους χαμηλότερους δίσκους κοντά στην πηγή θερμότητας θα ξεραίνονται συνήθως γρηγορότερα από τα τρόφιμα στους υψηλότερους δίσκους και επομένως οι δίσκοι θα πρέπει να περιστρέφοντα σε όλη την διάρκεια της ξήρανσης.

Ξήρανση σε φούρνους
Εάν δεν έχετε αποξηραντή τροφίμων, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ηλεκτρικό ή υγραερίου φούρνο για να ξεράνετε τα λαχανικά. Εδώ απαιτείτε προσοχή για να αποτραπεί το καψάλισμα. Η κατάλληλη θερμοκρασία και ο καλός εξαερισμός είναι πολύ σημαντικά στην ξήρανση σε φούρνο. Για να ξηράνετε στο φούρνο, προθερμάνετε το φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία (60 έως 66 βαθμούς Κελσίου). Στηρίξτε την πόρτα του φούρνου με ένα αντικείμενο να είναι λίγο ανοικτή για να φεύγει ο υγρός αέρας και ρυθμίστε με το θερμοστάτη την θερμοκρασία, μέχρι να επιτύχετε μια συνεχή σταθερή θερμοκρασία στο φούρνο στους 60 βαθμούς Κελσίου. Οι συμβατικοί φούρνοι μπορεί να μην διατηρούν την απαιτούμενη θερμοκρασία στις χαμηλές ρυθμίσεις. Για να εξασφαλίσετε την διατήρηση σε 60 έως 66 βαθμούς Κελσίου, ελέγξτε τη θερμοκρασία του φούρνου χρησιμοποιώντας ένα θερμόμετρο φούρνου. Τοποθετήστε το θερμόμετρο φούρνου στο δίσκο και ελέγχετε κάθε δύο ώρες κατά τη διάρκεια της ξήρανσης. Τοποθετήστε τους δίσκους των προ επεξεργασμένων τροφίμων στο φούρνο, αφήνοντας 8 πόντους από την πάνω και την κάτω μεριά του φούρνου και 6 πόντους απόσταση ανάμεσα στους δίσκους με τα τρόφιμα. Αλλάζετε την θέση των δίσκων από πάνω προς τα κάτω και από έξω προς τα μέσα κάθε μισή ώρα. Εάν έχετε μόνο ένα δίσκο με τρόφιμα για ξήρανση δεν χρειάζεται αλλαγή θέσης. Ανακατώνετε τα τρόφιμα συχνά εάν έχουν πάχος 1.30 πόντους ή περισσότερο. Τα τρόφιμα καψαλίζονται εύκολα προς το τέλος του χρόνου της ξήρανσης επομένως κλείστε τη θερμότητα όταν η ξήρανση είναι σχεδόν πλήρης και ανοίξτε την πόρτα του φούρνου τελείως για μια ακόμη ώρα.

Συσκευασία και αποθήκευση
Συσκευάστε τα αποξηραμένα τρόφιμα σε γυάλινα βάζα κατά προτίμηση σκουρόχρωμα ή σε μεταλλικά δοχεία αφού πρώτα τα τοποθετήσετε σε μια πλαστική σακούλα τροφίμων.
Φυλάξτε τα σε σκοτεινό και δροσερό μέρος χωρίς υγρασία. Τα σωστά αποξηραμένα τρόφιμα διατηρούνται καλά για 6 έως 12 μήνες.

Μαγείρεμα των αποξεραμένων λαχανικών
Ένα φλιτζάνι αποξηραμένα λαχανικά ανασυνθέτετε σε περίπου 2 φλιτζάνια. Για την ενυδάτωση και το μαγείρεμα φυλλωδών και τρυφερών λαχανικών (σπανάκι, λάχανα, χόρτα, ντομάτες), καλύψτε με ζεστό νερό και σιγοβράστε έως ότου γίνουν τρυφερά. Τα λαχανικά που είναι από ρίζες, στελέχη και σπόρους (καρότα, πράσινα φασόλια, μπιζέλια, καλαμπόκι) καλύψτε τα με κρύο νερό για 30-90 λεπτά ή με ζεστό νερό για 20-60 λεπτά πριν από το μαγείρεμα. Μετά το μούλιασμα, σιγοβράσετε μέχρι να μαλακώσουν.
Τα αφυδατωμένα λαχανικά έχουν μια μοναδική υφή και γεύση. Χρησιμοποιούνται καλύτερα ως συστατικά για σούπες, σάλτσες, σάλτσες, γέμισμα και μαγείρεμα στην κατσαρόλα.http://www.ftiaxno.gr/