Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

νοθευμένο μέλι!!

Πως διακρίνουμε το νοθευμένο μέλι!!



Νοθευμένο μέλι

Η μελάσα (σάκχαρα και νερό) είναι ένα από τα υλικά που χρησιμοποιείται μερικές φορές στην νοθεία του μελιού. 

Εάν ένα φιτίλι βαμβακιού βυθιστεί σε καθαρό μέλι, και μετά προσπαθήσεις με έναν αναπτήρα να το ανάψεις, τότε έστω και δύσκολα θα πάρει φωτιά.
Εάν όμως αυτή η δοκιμή γίνει με το αλλοιωμένο μέλι, η παρουσία νερού στο μέλι δεν επιτρέπει στο μέλι να καεί, και έτσι θα παραγάγει έναν ήχο τριξίματος.

Αυτό συμβαίνει γιατί το νοθευμένο μέλι είναι λιγότερο πυκνό και έχει αρκετή υγρασία.

Αν μια σταγόνα μελιού βουτηγμένη σε κρύο νερό παραμένει συγκρατημένη και δε διαλυθεί αμέσως, τότε το πιθανότερο είναι να πρόκειται για ..
καθαρό μέλι.
Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί καλύτερα κοιτάζοντας προς το φως. 

Αν οι άκρες της σταγόνας αρχίζουν να ανοίγουν κατά τη βύθιση στο νερό, τότε το μέλι πολύ πιθανό να έχει νοθευτεί με ουσίες που φέρουν αρκετή υγρασία.

Για την ακρίβεια σε ένα ποτήρι κρύο νερό:

α) το καθαρό μέλι χύνεται στον πυθμένα χωρίς να διαλύεται εύκολα.




β) και γ) μέλι αναμειγμένο με 70% σιρόπι ζάχαρης. 
Δε χύνεται όπως το μέλι και δημιουργεί αναταραχή και θόλωση σχεδόν στιγμιαία, ειδικά όταν ρίχνουμε μεγάλη ποσότητα και ανακινούμε ελαφρά το νερό. 
Το σιρόπι εναποθέτεται ανομοιόμορφα στον πάτο.


 


δ) σε σκέτο σιρόπι ζάχαρης, η θόλωση είναι ακόμα πιο έντονη και δεν υπάρχει εμφανής εναπόθεση στον πάτο.



Το μέλι μπορεί επίσης να αλλοιωθεί με την προσθήκη ενός συγκεκριμένου ποσοστού αλευριού ή αμύλου, με σκοπό την αύξηση του βάρους και της λευκότητας του. 
Αυτού του είδους νοθεία μπορεί να ανιχνευθεί εύκολα με τη μίξη του μελιού με λίγο κρύο νερό. 


Εάν το μέλι περιέχει το αλεύρι ή το άμυλο, θα πέσουν στο πάτο του σκεύους, ενώ το ίδιο το μέλι διαλύεται γρήγορα. 
Όταν το μέλι που αναμίχθηκε με το αλεύρι ή το άμυλο θερμανθεί, το μέλι υγροποιείται στην αρχή, και όταν ψυχθεί γίνεται πιο σκληρό.


Η προσθήκη της εμπορικής γλυκόζης στο μέλι μπορεί να ανιχνευθεί με μια δοκιμή ιωδίου. 
Ένα μικρό δείγμα του μελιού είναι αραιωμένο σε ίση ποσότητα νερού, 1g ιώδιο και 3g του ιωδιούχου καλίου αναμιγνύονται με 50ml νερού και αυτό το διάλυμα προστίθεται έπειτα στο αραιωμένο μέλι. 


Εάν το μέλι περιέχει την εμπορική γλυκόζη, το μείγμα θα γίνει κόκκινο ή ιώδες λόγω της παρουσίας των αποκαλούμενων κόκκινων δεξτρινών που βρίσκονται στο τεχνητό προϊόν γλυκόζης.


Σε κάθε περίπτωση πάντως αν υπάρχει ένα ύποπτο μέλι, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες ποσότητες (που σημαίνει μεγάλο κόστος) θα πρέπει να μένει χωριστά από άλλα μέλια μέχρι να του γίνει έλεγχος σε κάποιο εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου και χημικών αναλύσεων, με γνώσεις στα μελισσοκομικά προϊόντα.
Προσοχή λοιπόν στο τι πληρώνουμε και τι παίρνουμε.http://wwwaristofanis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_1327.html

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Maclura pomifera και κουμαριες

Maclura pomifera και κουμαριες

βολτα στην παρνηθα στα πρωην βασιλικα κτηματα  με κουμαριες και ωριμα φρουτα


 κατι λιγα μανιταρια μη φαγωσιμα Amanita ovoidea
 και στην συνεχεια σε ενα αμερικανικο δεντρο που τα κλαδια τουκανουν τα πιο καλα τοξα
                             Τα δέντρα κυμαίνονται 40 έως 60 πόδια (12-18 μ) υψηλά με κοντό κορμό και στρογγυλή-ξεπέρασαν το κεφάλι. Ο χυμός είναι γαλακτώδες και καυστική. Οι ρίζες είναι παχιά, σαρκώδη, που καλύπτεται με φωτεινά πορτοκαλί φλοιό.
Τα φύλλα τοποθετούνται εναλλάξ σε ένα λεπτό σουτ αυξανόμενη 3-4 πόδια (0,91 έως 1,2 m), που κυμαίνονται από σκούρο σε ανοιχτό πράσινο διαγωνισμού. Στη μορφή που είναι πολύ απλό, ένα μακρύ ωοειδές καταλήγει σε ένα λεπτό σημείο. Στην axil της κάθε καλλιέργειας φύλλου βρίσκεται μια αυξανόμενη σπονδυλική στήλη η οποία όταν ωριμάσουν είναι περίπου 1 ίντσα (2,5 cm), και μάλλον τρομερή. Τα θηλυκά άνθη και staminate βρίσκονται σε διαφορετικά δέντρα? Και οι δύο είναι δυσδιάκριτα? Αλλά τα φρούτα είναι πολύ εμφανής. Αυτό το μέγεθος και τη γενική εμφάνιση μοιάζει με ένα μεγάλο, κίτρινο πράσινο πορτοκαλί? ​​Μόνο στην επιφάνεια της είναι τραχύ και tuberculated. Είναι, πράγματι, ένα φρούτο ένωση όπως βοτανολόγοι αποκαλούν syncarp , στην οποία οι carpels (δηλαδή, οι ωοθήκες) έχουν αυξηθεί μαζί? Έτσι, η μεγάλη πορτοκαλί σαν μπάλα δεν είναι ένα φρούτο, αλλά πολλές. Είναι σε μεγάλο βαθμό χρεώνονται με γαλακτώδη χυμό που διαρρέει το παραμικρό τραυματισμό της επιφάνειας. Αν και η ανθοφορία είναι δίοικο, το δέντρο θηλυκά, ακόμη και όταν απομονωμένο θα φέρει μεγάλα πορτοκάλια, ιδανικό για το θέαμα, αλλά στερούνται των σπόρων.
  • Φλοιός: Dark, βαθιά αυλάκια, φολιδωτό. Branchlets σε πρώτη φωτεινό πράσινο, εφηβικά, κατά τη διάρκεια του πρώτου χειμώνα γίνονται ανοικτό καφέ απόχρωση με πορτοκαλί, που αργότερα θα γίνει ένα ανοιχτόχρωμο πορτοκαλί-καφέ. Υποκαταστήματα με κίτρινη ψίχα, και οπλισμένοι με stout, ευθεία, μασχαλιαία αγκάθια.
  • Ξύλο: φωτεινό πορτοκαλί κίτρινο, σομφό ανοιχτόχρωμο κίτρινο? Βαρύ, σκληρό, ισχυρό, ευέλικτο, ικανό να λαμβάνει πρόστιμο νυχιών, πολύ ανθεκτικό σε επαφή με το έδαφος. Έχει ειδικό βάρος 0,7736 και 1 κυβικό πόδι (0.028 m 3) του ξύλου έχει ένα βάρος από £ 48.21 (21.87 kg).
  • Μπουμπούκια χειμώνα: Όλα τα μπουμπούκια πλάγια. Καταθλιπτική-σφαιρικό, εν μέρει βυθισμένο στο φλοιό, ανοιχτό καστανό.
  • Φύλλα: Alternate, απλό, 3-5 ίντσες (7,6 έως 13 cm), 2-3 ίντσες (5.1 - 7.6 cm), με επιμήκη ωοειδή-λογχοειδή, ολόκληρο, acuminate, ο οξύς ή οξύς στρογγυλεμένες,, σφηνοειδή ή subcordate στη βάση. Feather-ροκφόρ, midrib εμφανή. Έρχονται από τον οφθαλμό εξελιγμένη, απαλό φωτεινό πράσινο, εφηβικά και χνοώδης, όταν πλήρες καλλιεργούνται είναι παχιά, σταθερή, σκούρο πράσινο, λάμπει πάνω, ανοιχτόχρωμο πράσινο παρακάτω. Το φθινόπωρο γυρίζουν μια σαφή φωτεινό κίτρινο. Μίσχοι λεπτό, εφηβικά, ελαφρώς αυλάκια. Παράφυλλα μικρό, caducous.
  • Λουλούδια: τον Ιούνιο, όταν τα φύλλα είναι γεμάτα καλλιεργούνται? Δίοικος. Staminate λουλούδια σε τσαμπιά, που εμφανίζονται πάνω σε μακρύ, λεπτό, γέρνοντας μίσχους αναπτύχθηκαν από τις μασχάλες των φύλλων συνωστισμό στο κέντρισμα-όπως branchlets του προηγούμενου έτους. Τσαμπιά είναι μικρό ή μεγάλο. Λουλούδια απαλό πράσινο, μικρό. Κάλυκας τριχωτός, τέσσερις λοβούς. Στήμονες τέσσερις, εισάγεται απέναντι λοβούς του κάλυκα, στο περιθώριο της λεπτό δίσκο? Ίνες πεπλατυσμένο, ασκείται? Ανθήρες επίμηκες, introrse, δύο μονοκύτταρο? Κύτταρα άνοιγμα κατά μήκος? Ωοθηκών θέλουν. Θηλυκά άνθη ληφθεί ένα πυκνό στρογγυλός πολλά άνθη κεφαλή, η οποία εμφανίζεται σε μια μικρή stout μίσχο, μασχαλιαία σε βλαστούς του έτους. Κάλυκας, τριχωτό, τέσσερις λοβούς? Λοβούς παχύ, κοίλο, την επένδυση των ωοθηκών, και εγκλείουν τα φρούτα. Ωοθηκών ανώτερη, ωοειδή, συμπιεσμένο, πράσινο, στέφεται από ένα μακρύ λεπτό στυλ που καλύπτεται με λευκά στιγματική τρίχες. Ωαρίου μοναχική.
  • Φρούτα: Απαλό πράσινο πλανήτη, 4-5 ίντσες (10-13 cm) σε διάμετρο, που αποτελείται από πολλές μικρές πυρηνόκαρπων φρούτων , γεμάτο και μεγαλώσει μαζί. Αυτές οι μικρές δρύπες είναι επιμήκη, συμπιεσμένο, στρογγυλεμένο, συχνά με εγκοπές στην κορυφή. Είναι γεμάτη με γαλακτώδες, λατέξ με βάση το χυμό. Οι σπόροι είναι επιμήκη. Ο καρπός είναι συχνά χωρίς κουκούτσια, και επιπλέει
 Maclura pomifera, κοινώς ονομάζεται Osage πορτοκαλί, hedge μήλο, άλογο μήλο, bois d'Arc, bodark ή bodock είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δέντρο ή μεγάλος θάμνος , συνήθως αυξάνεται σε 8-15 μέτρα (26-49 πόδια ) ψηλά. Είναι δίοικο , με αρσενικά και θηλυκά άνθη σε διαφορετικά φυτά. Το φρούτο , ένα φρούτο πολλαπλή , είναι περίπου σφαιρικά, αλλά ανώμαλο, και 7,6 έως 15 εκατοστά (3-6 in) σε διάμετρο. Είναι γεμάτο με ένα κολλώδες λευκό λάτεξ . Το φθινόπωρο, το χρώμα του γίνεται ένα φωτεινό κίτρινο-πράσινο. Δεν είναι στενά συνδεδεμένη με την πορτοκαλί: Maclura ανήκει στην οικογένεια μούρων, μορεϊδών , ενώ τα πορτοκάλια ανήκουν στην οικογένεια Rutaceae .
Τα δέντρα απέκτησε το όνομα bois d'Arc, ή «τόξο-ξύλο", από νωρίς το γαλλικό εποίκων που παρατηρήθηκε το ξύλο που χρησιμοποιείται για τις λέσχες του πολέμου και το τόξο λήψης αποφάσεων από τους Ιθαγενείς Αμερικανούς .  Meriwether Lewis είπαν ότι οι άνθρωποι της Osage Nation "αυτοεκτίμηση το ξύλο του δέντρου για την κατασκευή τόξα τους, που ταξιδεύουν πολλές εκατοντάδες μίλια σε αναζήτηση της." Πολλές σύγχρονες Bowyers διεκδικούν το ξύλο του Osage πορτοκαλί είναι ανώτερη ακόμα και στα αγγλικά Yew για το σκοπό αυτό, αν και αυτή η άποψη δεν είναι καθόλου ομόφωνη. Τα δέντρα επίσης γνωστή ως "bodark" ή "bodarc" δέντρα, πιθανότατα προέρχεται από παραφθορά του "τόξου bois d'." Οι Comanches χρησιμοποίησαν επίσης αυτό το ξύλο για τα τόξα τους. [Ήταν δημοφιλής με τους επειδή είναι ισχυρό, ευέλικτο και ανθεκτικό. Αυτό το δέντρο ήταν κοινά μαζί πυθμένα του ποταμού του Comanchería .
 κάποτε πίστευαν ότι η τοποθέτηση ενός πορτοκαλιού Osage κάτω από το κρεβάτι θα αποκρούουν τις αράχνες και τα έντομα. Η πρακτική αυτή έχει μειωθεί με την αύξηση των συνθετικών εντομοκτόνων. Ωστόσο, οι επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα εκχυλίσματα από Osage πορτοκαλί δεν απωθούν αρκετά είδη εντόμων, σε ορισμένες μελέτες εξίσου καλά όπως το ευρέως χρησιμοποιούμενο συνθετικό εντομοαπωθητικό Ο καρπός δεν είναι δηλητηριώδες και οι άνθρωποι μπορούν να φάνε, γενικώς, χωρίς αρνητικές συνέπειες, αλλά θεωρείται μη βρώσιμο λόγω της υφή και γεύση, που έχει χαρακτηριστεί ως χημική ουσία-όπως. Η έκθεση σε παγετό βελτιώνει τη γεύση, η οποία γίνεται αγγούρι-όπως. Οι σπόροι του καρπού είναι βρώσιμα και είναι μερικές φορές σπαράσσεται από σκίουρους για να πάρει τους σπόρους, αλλά και μερικά άλλα αυτόχθονα ζώα κάνουν χρήση του ως πηγή τροφής. Αυτό είναι ασυνήθιστο, καθώς τα περισσότερα μεγάλα σαρκώδη φρούτα εξυπηρετεί τη λειτουργία της διασποράς σπόρων μέσω της κατανάλωσης του από μεγάλα ζώα.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Αμανίτης Μυγοκτόνος (Amanita Muscaria)


Το μόριο της μουσκιμόλης που περιέχεται στην μουσκάρια
Το μόριο της μουσκιμόλης που περιέχεται στην μουσκάρια
Η
Amanita muscaria, γνωστή στα ελληνικά ως “Αμανίτης ο μυγοκτόνος” είναι ένα μανιτάρι που κάνει ό,τι λέει το όνομά του! Προσελκύει τις μύγες, πιθανότατα διότι αυτός ο διάολος περιέχει την ουσία “1,3-διολεΐνη” και τις σκοτώνει όταν αυτές αρχίσουν να το ροκανίζουν. Και οι δύο μας όμως γνωρίζουμε πως δεν ρωτάς για να μάθεις για μύγες, περισσότερο σε ενδιαφέρουν οι ιστορίες για αγρίους που σου έλεγα πιο πάνω και σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν έχω μπουκώσει κάμποσο από αυτό το μανιτάρι καθώς γράφω.
Πάμε για μια μεγάλη μπουκίτσα: οι δυο κύριες ουσίες στις οποίες αποδίδονται όλα τα παλαβά που σου συμβαίνουν όταν καταναλώσεις την αμανίτα μουσκάρια είναι το ιβοτενικό οξύ και η μουσκιμόλη, δυο κυκλικά ανάλογα -έστω- των νευροδιαβιβαστών γλουταμικό οξύ και γ-αμινοβουτυρικό οξύ (GABA) αντίστοιχα. Το ιβοτενικό οξύ μετατρέπεται σε μουσκιμόλη μέσω αποκαρβοξυλίωσης (χάσιμο ενός… COOH!), υποτίθεται μέσω ξήρανσης, βρασίματος/έκθεσης σε θερμότητα ή σε ακτίνες UV του μανιταριού. Εδώ αξίζει να αναφερθεί πως η μουσκιμόλη θεωρείται κυρίως “ψυχοενεργή” και πολύ φολκλόρ έχει εμφανιστεί για τ’ ότι το “ψημένο μανιτάρι” είναι πιο επιθυμητό στους κύκλους “αυτών που γνωρίζουν” σε σχέση με το χλωρό.
Η “σωστότητα” της παραπάνω δήλωσης εξαρτάται από την οπτική από την οποία το βλέπεις: και το ιβοτενικό οξύ και η μουσκιμόλη είναι ψυχοενεργά, απλά η μουσκιμόλη είναι πιο ενεργή, πιο δυνατή. Για παράδειγμα, μια δόση 10 mg μουσκιμόλης θα “ισοδυναμούσε” με μια δόση 100 mg ιβοτενικό οξύ, οπότε αν προτιμάς τις χονδροειδείς υπεραπλουστεύσεις η μουσκιμόλη είναι “10 φορές πιο ενεργή από το ιβοτενικό οξύ“.
Δεν θέλουμε όμως να το απλουστεύσουμε τόσο! Οι δυο ουσίες δεν είναι ισοδύναμες, άπαξ και υπάρχουν πολλές αναφορές και από άποψη φαρμακολογίας αλλά και από άποψης εμπειρικής προσέγγισης πως δεν έχουν ίδια επίδραση ποιοτικώς: το ιβοτενικό οξύ θεωρείται πιο “σωματικό” σε χαρακτήρα, πιο “δυσφορικό” και κατα συνέπεια ανεπιθύμητο σε σχέση με την μουσκιμόλη!
Κατάπιες; Υπέροχα, πάμε για την επόμενη μπουκίτσα! Αυτές οι δυο ουσίες μιμούνται τις ενδογενείς αντίστοιχες τους και έτσι ασκούν την δράση τους! Αν έχεις όρεξη για παιχνίδι με τις λέξεις μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε “ψευδείς νευροδιαβιβαστές“, κλείνοντας έτσι το μάτι στο πρόστυχο μανιταράκι και στους φαρμακολόγους συνάμα. Το ιβοτενικό οξύ επιδρά αγωνιστικά κυρίως σε NMDA υποδοχείς (χμ… να το καταστρέψω εντελώς χαρακτηρίζοντάς τους “volume up” υποδοχείς του νευρικού σήματος;) ενώ η μουσκιμόλη, που τόσα της αποδίδονται, επιδρά σε άλλο σύστημα υποδοχέων με -προσοχή! υπεραπλούστευση!- αντίθετο ρόλο: τους υποδοχεις GABA-A στους οποίους δρα αγωνιστικά και τους οποίους ίσως γνωρίζεις ως υποδοχείς που δένουν πάνω τους πολλά “ηρεμιστικά” (βενζοδιαζεπίνες, αν και αυτές δένουν με άλλον τρόπο από την μουσκιμόλη που δεν σε ενδιαφέρει πιθανότατα να μάθεις).
Αν “ενοχοποιήσουμε” κυρίως την μουσκιμόλη για την επίδραση του μανιταριού -πράγμα που είναι η κυρίαρχη θεωρία για την δράση του- τότε δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα το μανιτάρι αυτό να το λένε “ζουρλομανίταρο“! Θα έπρεπε να το λέγαν “υπνομανίταρο” ή “λεξοτανιλομανίταρο“. Εδώ όντως είναι εύλογη η απορία του μικρού σου μυαλού και το μόνο που μπορώ να απαντήσω χωρίς να σε ζαλίσω παραπάνω είναι πως η δράση της μουσκιμόλης είναι “άτυπη” — δηλαδή δεν είναι πλήρως χαρακτηριστική των “GABA-A αγωνιστών“.
Ίσως επίσης σου έκανε εντύπωση η αναφορά περι ούρων και ουρολαγνείας όταν σου ψυθίριζα κάτι περι σαμάνων: η μουσκιμόλη δεν μεταβολίζεται εύκολα και μεγάλο μέρος της βγαίνει αμετάβλητη και πλήρως ενεργή στα ούρα αυτού που έχει φάει το μανιτάρι! Γι’ αυτό τον λόγο ο γνώστης φιλαράκος σου κοιτάει με προσμονή το πιπί σου κρατώντας στα δυο χεράκια του -όχι τον λύχνο του Αλλαδίνου- αλλά το μπωλάκι που θα συλλέξει τα ούρα σου για να τα πιεί. Ναι, θα καταπιεί και αυτός όπως και εσύ, και θα βάλει ένα τέλος μια για πάντα στο ερώτημα “πες μας τι πίνεις και δεν μας δίνεις“!
Χμ, ξανακατάπιες; Ωραία, πάμε να ξεπλύνουμε με κάτι πραγματικά ενδιαφέρον και να ξεφλωρέψουμε λίγο, να δούμε τι συμβαίνει όταν κάποιος φάει αυτό το μανιτάρι, εστιάζοντας στα συμπτώματά του στην ψυχική σφαίρα! Εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον! Οι εμπειρίες που προέρχονται από ηθελημένη ή κατά λάθος κατανάλωση αυτού του μανιταριού είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν, οπότε κάπου εδώ οι λάτρεις εννοιών όπως “ψυχεδελικό“, “ηρεμιστικό“, “διασπαστικό αναισθητικό“, “διεγερτικό” θα μείνουν με τους ορισμούς στο χέρι, διότι είναι ένας κυκεώνας αυτών. Σε μικρές δόσεις η δράση θα άρεσε στον μέσο μπυράκια! Θυμίζει αρκετά μέθη, με το ίδιο ασταθές βάδισμα, παίζει να αρχίσουν να τρέχουν τα σάλια σαν τον Νιαγάρα, κατά ”παράξενο τρόπο” καθαρό κεφάλι, διέγερση και ορισμένες φορές θηριώδης πείνα! Η γλωσσούλα θα πήγαινε ροδάνι.
Σε μεγαλύτερες δόσεις η διέγερση εναλλάσεται με την χαλάρωση, τα πράγματα αποκτούν πιο ονειρικό χαρακτήρα και παίζει ο χρήστης να κόψει και καμιά τούφα. Προς το παρόν δεν βλέπεις κάτι το ιδιαίτερο σε αυτό το μανιτάρι — η όλη τρέλα έρχεται αν καποιος το “παρακάνει” ή αν πάρει όπως λένε άλλοι “υψηλή δόση“. Σε αυτή την περίπτωση τα συμπτώματα που εμφανίζονται είναι τα προηγούμενα μεγενθυμένα (π.χ. ο χρήστης νιώθει υπεράνθρωπη δύναμη ή πολυ βαθιά χαλάρωση), οι εναλλαγές διέγερσης/χαλάρωσης είναι πιο έντονες ενώ πολλές φορές ο χρήστης μπορεί να πέσει σε έναν πολύ βαρύ ύπνο γεμάτο ρεαλιστικότατα όνειρα που θυμίζει lucid dreaming. Το μεγάλο πανυγήρι ουσιαστικά έρχεται όταν ξυπνήσει από αυτόν τον ύπνο όπου τότε μπορεί να βιώσει συναισθήματα που θα δικαιολογούσαν όλο το παράξενο καταπιάσιμο με “αθανασίες“, σύνδεση με ιπτάμενους τάρανδους και ένα κάρο παράξενες απόκοσμες εμπειρίες.
Εδώ οι παραισθήσεις που θα έχει δεν θα θυμίζουν αυτές των “κλασικών παραισθησιογόνων” (π.χ. μεσκαλίνη, μανιτάρια ψιλοκυβίνης, LSD), δεν είναι “γεωμετρικές” ούτε δομημένες αλλά έχουν χαρακτήρα “Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων” (πράγμα που κάνει ορισμένους να αναφωνούν “βρώμα η δουλειά” όσον αφορά το τι περιγράφει αυτό το βιβλίο). Μακροψίες και μικροψίες είναι πολύ συνηθισμένες, δηλαδή το θύμα… εεε… χρήστης βλέπει τον εαυτό του δυσανάλογα μεγάλο ή μικρό σε σχέση με τα πράγματα γύρω του. Σύνηθης είναι επίσης η αναφορά πως νιώθει πως έχει υπεράνθρωπη δύναμη ή -για εναν εξωτερικό παρατηρητή- πως στις κινήσεις του βάζει δυσανάλογα μεγάλη δύναμη με αποτέλεσμα π.χ. το σήκωμα της καρέκλας να είναι σχεδόν πέταμα της καρέκλας. Άλλα φαινόμενα που αναφέρονται είναι η αίσθηση πως ο χρήστης “ζει αιώνες” ή της τόσο ανάλαφρης βάδισης που είναι σαν πτήση. Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα καθαρά “εγκεφαλικά” φαινόμενα: χρήστες έχουν αναφέρει πως έχουν βιώσει “παύση του εσωτερικού διαλόγου“, κάτι σαν εκείνα τα πολύ zen που ακούς από βουδιστοτέτοιους που βυθίζονται στην “απόλυτη γαλήνη“.
Πιθανότατα η παραπάνω “βιαστική” περιγραφή μου αδικεί κατα πολύ την φαινομενολογία που θα βρείς γραμμένη στο διαδύκτιο (πχ δες Erowid Effects ή εμπειρίες που περιγράφονται στο σχετικό vault), κάτι που θα περίμενες από ένα μανιτάρι με τόσο μύθο από πίσω του και τόση φαγωμάρα για την εμπλοκή του σε διάφορες θρησκείες. Προτού όμως τρέξεις στα δάση και αρχίσεις να μπουκώνεις μανιτάρια ή ακόμα χειρότερα στραφείς στα λιγδιάρικα ολλανδικά smartshop έχε κατα νου πως αυτό το μανιτάρι αν και νόμιμο δεν είναι ακίνδυνο. Ναι, μπορείς να πάρεις υπερδοσολογία και ναι υπό τις κατάλληλες συνθήκες δοσολόγησης θα μπορούσε να σε σκοτώσει ή να σε στείλει στο νοσοκομείο. Χμ, πώς σου φαίνεται αυτό για χριστουγεννιάτικο disclaimer;
 

Christmas Party Facts

Ambrosia Society: Υποτίθεται πως καλλιεργούν μυκήλιο Amanita muscaria μέσα σε κρασί και αυτό το μετατρέψει σε ψυχοενεργό ποτό- Θεία Κοινωνία!
Ambrosia Society: Υποτίθεται πως καλλιεργούν μυκήλιο Amanita muscaria μέσα σε κρασί και αυτό το μετατρέψει σε ψυχοενεργό ποτό- Θεία Κοινωνία!
Να λοιπόν και μερικά υπέροχα facts που μπορείς να αναφέρεις στο τραπέζι καθώς όλοι έχουν σταματήσει να μασάνε την γαλοπούλα τους και κοιτάνε εσένα που μέσα στην τσίτα έχεις γλασάρει την μερίδα σου με το σάλιο σου -όχι δεν θα χρειαστείς gravy αυτη την χρονιά- και ανά πέντε λεπτά σηκώνεσαι από την καρέκλα σου χεσμένος στην χαρά μόνο και μόνο για να ξανακάτσεις και να πέσεις σε υποτονία!
- Η Amanita muscaria υπό συγκεκριμένες συνθήκες έχει χαρακτηριστεί εδώδιμη, μάλιστα λένε πως η γεύση της θυμίζει κοτόσουπα! Σε ορισμένες περιοχές τρώγεται αφότου βραστεί καλά και πεταχτεί το πρώτο ζουμί που περιέχει τα ψυχοενεργά συστατικά (είναι τρομερά υδατοδιαλυτά οπότε πάνε όλα στο νερό). Κυκλοφορεί επίσης η “βρώμα” πως ορισμένοι σεφ χρησιμοποιούν μικροποσότητες muscaria για να “ζωντανέψουν” τα πιάτα τους. Το ιβοτενικό οξύ κυρίως που περιέχει δρα στους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας σαν ενισχυτικό γεύσης, όπως το umami!
-Αν και η muscaria χαρακτηρίζεται στα βιβλία μανιταρογνωσίας ως “τοξική” , το “αδερφάκι” της, η Amanita pantherina που είναι καφετιά με άσπρες βούλες χαρακτηρίζεται “θανατηφόρος“. Αυτό διότι μπορεί να περιέχει δεκαπλάσιες, ίσως και παραπάνω, συγκεντρώσεις ιβοτενικού οξέως και μουσκιμόλης από την μουσκάρια κάνοντάς την αρκετά επικίνδυνη. Εδώ αξίζει να γνωρίζεις πως η περιεκτικότητα και της μουσκάρια και της πανθερίνας σε ψυχοτρόπες ουσίες διαφέρουν από εποχή σε εποχή, τόσο πολύ που μια “μικρή δόση” ένος μανιταριού μαζεμένου τον Νοέμβρη ίσως να είναι μια “μεγάλη δόση” ενός μανιταριού μαζεμένου τον Αύγουστο!
- Στο διαδύκτιο θα διαβάσεις πολλές εμπειρίες με αυτά τα μανιτάρια και πολλές περιγράφουν πως “δεν έγινε τίποτε” όταν το έφαγαν ή πως είχε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα από τα αναμενόμενα. Εδώ η ιστορία περιπλέκεται πολύ! Ακούγεται πως η περιεκτικότητα της μουσκάρια σε ψυχοενεργές ουσίες διαφέρει αναλόγως το μέρος που φύεται. Μοριακές μελέτες επίσης λένε πως ίσως π.χ. οι αμερικάνικες μουσκάρια με τις ευρωπαΐκές να μην είναι ακριβώς το ίδιο είδος αλλα να μοιράζονται τα ίδια εξωτερικά χαρακτηριστικά, ένα φαινόμενο που ονομάζεται “κρυπτικό σύμπλοκο ειδών” — ίσως το είδος “Amanita muscaria” πλέον να είναι “πολλά είδη μαζί“. Ω ναι, η εξέλιξη λαμβάνει χώρα μπροστά στα έκπληκτά σου μάτια, αν και “αργή“, για τα 80 χρόνια το πολύ που ζεις δεν έχει πατήσει το pause!
-Η μουσκάρια ΔΕΝ μπορεί να καλλιεργηθεί — τουλάχιστον όχι προς το παρόν! Αυτό διότι πάντα δημιουργεί συμβιωτικές σχέσεις με συγκεκριμένα δέντρα  και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτά, το μυκήλιό της “δένει” στην ρίζα του φυτού σε μια αμοιβαία συμφέρουσα σχέση (εκτομυκόρριζα)! Τέτοια δέντρα είναι διάφορα κωνοφόρα, το έλατο (σ’ αρέσει πως σ’ αρέσει!), η σημύδα και κέδροι.
-Πιο πάνω είπαμε πως η δράση της μουσκιμόλης είναι άτυπη, δηλαδή αν και φαρμακολογικά δρα σαν ηρεμιστικό, δεν έχει μόνο ηρεμιστική δράση. Παρόμοια δράση, με παρόμοιες παραισθήσεις παρουσιάζει και ένα φάρμακο υπνωτικό, η ζολπιδέμη. Η ζολπιδέμη , που χορηγείται με το όνομα Stilnox έχει και αυτή παράδοξη δράση αν κάποιος λάβει την δόση αλλά παραμείνει ξύπνιος. Ακόμα πιο παράδοξο είναι πως η ζολπιδέμη έχει… βγάλει από κώμα ανθρώπους που θεωρούντουσαν φυτά και μελετάται πλέον για αυτή την χρήση και τον ακριβή μηχανισμό δράσης της!
-Αν στην εισαγωγή σου έκανε εντύπωση η θρησκευτική διασύνδεση του μανιταριού αυτού, μην θεωρείς πως τέτοιες προσπάθειες σύνδεσης μανιταριών με θρησκεία έχουν πεθάνει! Οι πιστοί έρχονται σε διάφορες μορφές και συνήθως ως χαρακτηριστικά έχουν πως βλέπουν διασυνδέσεις ανάμεσα στην αγαπημένη τους θεωρία και τα πάντα γύρω τους, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν, και πως… γράφουν κανονικά οποιαδήποτε επιχειρηματολογία -ασχέτως του πόσο δυνατή είναι- αν αυτή δεν συμφωνεί με την κοσμοθέασή τους. Αν θες να δεις ένα τέτοιο ντοκυμαντέρ που αποδίδει την θρησκεία αρκετά ευφάνταστα στα μανιτάρια (psilocybe και muscaria) ψάξε το ντοκυμαντέρ “Pharmacratic Inquisition“. Κάποιος φιλαράκος θα τους έλεγε άνετα “ψυχεδελικούς Θεΐστές“, αξίζει όμως ένα βλέφαρο — ίσως σε σοκάρει, θετικά αν είσαι θιασώτης τέτοιων θεωριών, αρνητικά αν δεν σου αρέσουν τα λογικά άλματα και η απόλυτη αναγωγή του “μοιάζει” σε “είναι” (ειρωνικότατο για μυκόφιλούς άπαξ και αυτό κατά το κυνήγι μανιταριών θα μπορούσε να αποτελέσει θανάσιμο λάθος).
- Είσαι έτοιμος να κουφαθείς ή να τυφλωθείς; Ambrosia Society λοιπόν! Οι τύποι ισχυρίζονται πως η Amanita muscaria είναι η θεία κοινωνία και έχουν αναπτύξει ένα χριστιανικό (!) θρησκευτικό σύστημα με βάση αυτό το μανιτάρι (εννοείται πως όλα τα ερμηνεύουν μέσα από αυτό). Τρομερά highlights είναι πως ισχυρίζονται (και έχουν φωτογραφικό υλικό) πως έφτιαξαν “άγιο δισκοπότηρο” που μετατρέπει το κρασί στην πραγματική “Θεία Κοινωνία”! Ο τρόπος; Μεγαλώνουν μέσα σε χυμό σταφύλι αυτό που λένε πως είναι “μυκήλιο amanita muscaria” και μετά αυτό το υλικό το βάζουν σε ξύλινα δισκοπότηρα όπου ότι-και-να-είναι-αυτός-ο-οργανισμός τα αποικίζει! Δίνουν μάλιστα και E-book για να μάθεις πώς να το κάνεις και εσύ. Ισχυρίζονται -φυσικά- πως το υγρό που προκύπτει έχει ψυχοενεργή δράση… Αξίζει να μπεις μόνο και μόνο για να δείς φωτογραφίες. Από όσο γνωρίζω οι αναλύσεις της “μουσκάρια” που φυτρώνει μέσα στα σκεύη τους έδωσαν μπερδεμένα αποτελέσματα: ανιχνεύτηκαν πολλά είδη μυκήτων και κανείς δεν είναι σίγουρος τι ακριβώς φυτρώνει μέσα στα κύπελά τους!






Είναι το πιο γνωστό μανιτάρι στον πλανήτη, μοσχάρια! Αυτό το μανιτάρι είναι που σχεδόν αρχετυπικά θα σκεφτείς αν κάποιος σου πει “μανιτάρι“! Κόκκινο καπέλο (πίλος) με άσπρες βούλες! Πολλά παιδάκια θα το ζωγραφίσουν αυθόρμητα όταν ζωγραφίζουν μύκητες, υπάρχει σε πολλά παιδικά καρτούν, τα στρουμφάκια το τιμούσαν ιδιαιτέρως και γενικά, είναι το μανιτάρι το οποίο γνωρίζεις πολύ καλά χωρίς να γνωρίζεις τίποτα για αυτό! Τα χρώματά του ταιριάζουν πολύ όμορφα με τα χριστουγεννιάτικα χρώματα και όπως είπαμε πιο πάνω θα το δεις συχνά-πυκνά σε εποχιακά δώρα και στολίδια.
Η Amanita muscaria συνδέεται με τα χριστούγεννα μάλλον αυθαίρετα λόγω χρώματος και “αναγνωρισιμότητας” (όποιος αναγνώστης γνωρίζει παραπάνω εδώ με διορθώνει). Στην περίπτωση που αυτό δεν σου αρκεί και θες κάποια πιο τσερβελάτη θεωρία, κούνα ζωηρά τον μεγάλο μου σάκο και αυτός ίσως φτύσει κανένα δωράκι και για σένα!  Αναφορές σε αυτό και την σχέση του με τον Santa Claus (τον δικό μας Αϊμπατζίλη) φαίνεται να γίνονται σχετικά δημοφιλείς το 1980 και το 1986 μέσω άρθρων του Sunday Times και του New Scientist αντίστοιχα, που μας κλείνουν πρόστυχα το μάτι για… πονηρά τραβήγματα του εν λόγω “Δαναού” με αυτό το μανιτάρι.
Πριν όμως αυτών των σχετικά σύγχρονων αναφορών είχε σκάσει μούρη και ο εθνοβοτανολόγος Jonathan Ott, το 1976, όπου στο βιβλίο του “Παραισθησιογόνα Φυτά της Βόρειας Αμερικής” (Hallucinogenic Plants of North America), λέρωνε την στολή του Αί-Βασίλη με εμετό τίγκα στο muscaria, πιθανότατα και πιτσιλιές ούρων ταράνδου! Αν εσύ είσαι “Χ.Ο.” -όχι χρυσός οδηγός, χριστιανός ορθόδοξος, έστω ελληνορθόδοξος μπρε σαφρακιασμένε- και δεν μασάς από τέτοια χαζά, θα σε ενδιέφεραν πολύ οι θεωρίες του μελετητή των Βιβλικών Γραφών John Marco Allegro όπου το μανιτάρι Amanita muscaria δένει πιο βαθιά με την εβραϊκή σου πατροπαράδοτη θρησκεία. Το βιβλίο του “Το Ιερό μανιτάρι και ο Σταυρός” (The Sacred Mushroom and the Cross, 1970) είναι ένα βιβλίο όπου βάζει το κόκκινο μανιτάρι με τις άσπρες βούλες στον επουράνιο θρόνο της χριστιανικής θρησκείας. Προς ανακούφισή σου, αξίζει να αναφερθεί πως και οι γραφές του Ott αλλά και του Allegro επί του θέματος, γενικά δεν θεωρούνται αλέγκρες και αποδεκτές από την “ακαδημαϊκή κοινότητα” διότι έχουν πολλές “τρύπες“  που σηκώνουν μπόλικο μπάλωμα.
 
Και κάπως έτσι η αμανίτα μπαίνει σπίτι σου! Με το χριστουγεννιάτικο στολίδι!
Και κάπως έτσι η αμανίτα μπαίνει σπίτι σου! Με το χριστουγεννιάτικο στολίδι!
Αν
παρόλαυτα, δεν γουστάρεις “την θρησκεία της κουτσοδόντας γιαγιάς σου“, είσαι από τα “πολύ προχώ” ατομάκια και “ψάχνεσαι” τότε και για σένα έχει δώράκι το σακούλι μου. Και τι δεν έχει! Μου θέλεις Βίκινγκς και οργή; Να το μανιτάρι, πάλι κάποιος παλαβιάρης παλιότερα είπε πως το έτρωγαν τούτοι οι βάρβαροι για να κάνουν ντου!
Μήπως δεν την βρίσκεις έτσι και τα ματάκια σου έχουν γίνει σχισμές από την ανατολοφιλία που σε δέρνει; Κατέβασε τα βρακιά σου και προσκύνα -ή έστω κάτσε πάνω στον ευμεγέθη κόκκινο πιτσιλωτό φαλλό στην στάση του Λωτού- διότι ο Robert Gordon Wasson βρήκε σε αυτό το “Σόμα” των Rig Veda, ένα πολλά υποσχόμενο ποτό-σχέδον-αμβροσία των αρχαίων ιερών ινδουϊστικών κειμένων που χαρίζει αθανασία, θεΐκή δύναμη και άλλα παλαβούτσικα.
Μήπως μου γουστάρεις πιο new age φάσεις και ψήνεσαι για “σαμανιές“; Πάλι και εδώ το μανιτάρι σκάει μούρη κάπου κατά Σιβηρία με σαμάνους που το τρώγαν με τις χούφτες και μετά αυτοί και τα φιλαράκια τους βαρούσαν ουρολαγνίες καταναλώνοντας τα -πλέον- ψυχοενεργά ούρα του σαμάνου που είχε φάει αρχικά το μανιτάρι.
 
And a Happy Mushroomy Year! Να την ξανά σκάει μούρη η Amanita muscaria!
And a Happy Mushroomy Year! Να την ξανά σκάει μούρη η Amanita muscaria!
Δεν
χρειάζεται όμως να ξέρεις για όλα αυτά, είσαι από χουριό και αυτό μας βολεύει πάραυτα! Στα χωριά και στην ντόπια παράδοση θα δεις τον αμανίτη να αναφέρεται ως “ζουρλομάνταρο” ή “ζουρλομανίταρο“, πράγμα που παραπέμπει γραφικότατα στις ψυχοτρόπες ιδιότητές του. Αν έχεις ανοιχτά αυτάκια θα ακούσεις πολλές χωριάτικες ιστορίες για τούτο που περιγράφουν συμπτώματα από την κατανάλωσή του τα οποία άλλες φορές θα στα περιγράψουν ως τρέλα, άλλες φορές ως μέθη σαν αυτή του αλκοόλ — θα ακούσεις επίσης και για άτομα που έπεσαν σε βαρύ ύπνο με έντονα όνειρα.
Μέσα στο όλο μπατιρντί θα ακούσεις πλέον και για άτομα που το νόμισαν εδώδιμο και διακομίστηκαν στο νοσοκομείο οικογενειακώς με δηλητηρίαση. Στην περίπτωση που θα μιλήσεις με “τσακαλάκια” φιλαράκια θα σου χαμογελάσουν συνωμοτικά, θα σου ψιθυρίσουν κάτι για “μαγικά μανιτάρια” και πολύ πιθανόν είναι να έχουν μπερδέψει την πούτσα με την βούρτσα μέσα στο κεφαλάκι τους συγχέοντας τα με τα “Ολλανδικά” μαγικά μανιτάρια (γένος Psilocybe) που οι ενεργές ουσίες τους και τα ψυχοενεργά τους αποτελέσματα ουδεμία σχέση δεν έχουν με αυτά της “μουσκάρια“.
Τέλος στην περίπτωση που θα μιλήσεις με σοβαρό μυκόφιλο και μανιταρογνώστη πιθανότατα θα στο αναφέρει ως “τοξικό” ή “δηλητηριώδες” — αυτό για να προστατεύσει εσένα από πιθανά παραστρατήματα που θα σε οδηγήσουν νοσοκομείο/αστυνομικό τμήμα ή χειρότερα και για να προστατεύσει φυσικά τον εαυτό του από την ευθύνη που φέρει να παρέχεις πληροφορία σε κάποιον που δεν γνωρίζεις αν είναι ικανός να την διαχειριστεί.
Ναι, τώρα έχεις αρκετά keywords στα χεράκια σου για να σε βάλει ο Γούγλης σε πιο βαθιά νερά για τούτο το μανιτάρι!









http://fridge.gr/41976/stiles/amanita-muscaria-christmas/